Για την υπερκατανάλωση φαρμάκων και τα μέτρα περιορισμού της.
Η φαρμακευτική δαπάνη και η περιστολή της βρέθηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τις τελευταίες ημέρες. Η εφημερίδα “Καθημερινή” αφιέρωσε τη κεντρική θέση της πρώτης της σελίδας σ’ αυτό το θεμα και στο εσωτερικό της είχε εκτεταμένο σχετικό ρεπορτάζ.
Αντιγράφω:
Σπατάλη δισεκατομμυρίων από την υπερσυνταγογράφηση
Της Πεννυς Mπουλουτζα
“….. η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στην κατανάλωση φαρμάκων, με δημόσια φαρμακευτική δαπάνη που έφτασε το 2009 να είναι διπλάσια σε σχέση με «ισοδύναμα» σε πληθυσμό κράτη της Δύσης όπως π.χ. το Βέλγιο: 5,28 δισ. ευρώ έναντι 2,5 δισ. ευρώ αντίστοιχα. Και παρά τις επιβεβλημένες από την πολιτική του Μνημονίου παρεμβάσεις για μείωση της δαπάνης, το 2010 οι γιατροί «έγραψαν» για ασφαλισμένους φάρμακα αξίας 4,5 δισ. ευρώ και το 2011 αξίας 4,1 δισ. ευρώ!
Το κρίσιμο διάστημα ήταν η περίοδος 2000 – 2009. Στο ΙΚΑ η αντίστοιχη δαπάνη αυξήθηκε πάνω από 400% το διάστημα αυτό (από 583 εκατ. ευρώ άγγιξε τα 2,4 δισ. ευρώ) και στον ΟΓΑ κατά 450% (από 279 εκατ. σε 1,2 δισ. ευρώ). Το 2009 η συνολική φαρμακευτική δαπάνη έφτασε τα 8,4 δισ. ενώ η Ισπανία των 47 εκατομμυρίων είχε 12 δισ. ευρώ! Σε σχέση με χώρες όπως Σουηδία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Δανία, η Ελλάδα ξόδεψε το 2009 περί τα 4 δισ. ευρώ περισσότερα! Την ίδια χρονιά, διακινήθηκαν από την Ομοσπονδία Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδος (ΟΣΦΕ) 434 εκατ. κουτιά φαρμάκων. Η μέση αξία ανά πωληθέν τεμάχιο στην Ελλάδα ήταν 11,4 ευρώ έναντι 8,23 ευρώ του μέσου όρου της Ε.Ε. Το 2011 στην Ελλάδα η μέση τιμή έπεσε στα 9,40 ευρώ -πάλι υψηλότερη από τον μέσο όρο της Ε.Ε.- και διακινήθηκαν 412 εκατ. κουτιά.
Σε κάθε προσπάθεια μείωσης της τιμής των φαρμάκων η απάντηση είναι έτοιμη: η υποκατάστασή τους με ακριβότερα. Ετσι, από 23,80% μείωση των τιμών το 2010 έναντι του 2009, ένα ποσοστό της τάξης 7,85% «ανακτήθηκε» πέρυσι λόγω της υποκατάστασης.”
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100007_26/02/2012_474068
Πράγματι, κάτι πρέπει να γίνει. Σωστή η περικοπή της δαπάνης. Να τελειώνουμε με την άσκοπη ( και επικίνδυνη συνταγογράφηση).
Όμως, όπως έχει επισημανθεί, το φτηνότερο φάρμακο θα έρθει από χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδία, το Μπαγκλαντές , η Κίνα κ.λ.π. Αυτό σημαίνει :
α) θα πρέπει να ελέγχονται συνεχώς και επιμελώς η ποιότητα και η ασφάλεια όλων των φαρμάκων και ιδιαίτερα των φτηνών ( Ερώτημα: Υπάρχει ικανό προσωπικό, τεχνολογία και διοικητική στήριξη για ένα τέτοιο έργο, από τον Ε.Ο.Φ.; Οι διαβεβαιώσεις του προέδρου του .ΕΟ.Φ. δεν είναι αρκετές. Να δώσει στη δημοσιότητα το πως και με ποιους θα κάνει τους ελέγχους.)
β) Καλώς ή κακώς, όλα τα κράτη ενδιαφέρονται για την βιομηχανία τους. Εμείς πως θα στηρίξουμε την Ελληνική φαρμακοβιομηχανία;
γ) Πόσες χιλιάδες θέσεις εργασία θα χαθούν στον κλάδο των φαρμάκων; Και με ποιες θα αναπληρωθούν;
δ) Στη συναλλαγή φαμακοβιομηχανίας – γιατρού, τη θέση του δεύτερου θα πάρει ο φαρμακοποιός. Δεν θα σταματήσει η διαπλοκή ( αφού υπάρχει ανταγωνισμός και κάποιος θα πρέπει να επιλέξει το προϊόν). Απλώς, φαίνεται πως το Υπουργείο συνειδητά δίνει την αβάντα στους φαρμακοποιούς, για να αντισταθμίσει άλλες απώλειες τους.
Εκτιμώ ότι ο στόχος της μείωσης θα υλοποιηθεί ( έστω θα προσεγγιστεί). Όμως, χωρίς αυστηρούς ελέγχους και με γιατρούς μισθολογικά εξαθλιωμένους θα υπάρξουν προβλήματα.
