Για τις πλατείες και τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων.

Θέση 1η: Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να αναδεικνύει τους προβληματισμούς της και να διεκδικεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της.

Θέση 2η: Οι νέοι στη χώρα μας θα ζήσουν σε χειρότερες συνθήκες από εκείνες των γονέων τους. Αυτό πληγώνει και τους νέους και τους γονείς.

Θέση 3η : Τίποτα δεν χαρίζεται όπου εμπλέκεται η πολιτική. Ο πιο απαιτητικός, δυναμικός, καπάτσος ή ξύπνιος αποκτά περισσότερα κέρδη και πληρώνει λιγότερες ζημιές.

Θέση 4η:  Η αντίδραση του κόσμου βάζει εμπόδια σε αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά δεν εγγυάται το μέλλον. Αυτό μπορεί να το διαμορφώσουν οργανωμένες ομάδες, είτε ανοικτά – δημοκρατικά, είτε κλειστά – πειθαρχημένα.

Θέση 5η: Καλλιεργείστε τη συλλογικότητα. Αναδείξατε το ρόλο του πολίτη. Αρνηθείτε το μοναχικό ήρωα που τα καταφέρνει όλα μόνος του ( Αφήστε το Hollywood πίσω σας).

Θέση 6η : Οι πολιτικές μάχες θέλουν ενθουσιασμό. Η απογοήτευση πρέπει να εξοστρακιστεί για να υπάρχει ελπίδα. Όποιος, όμως, ενθουσιάζεται υπέρμετρα, θέτει υπερβολικούς στόχους και έχει συνηθίσει να δρα μόνος του, θα κουραστεί σύντομα, θα απογοητευθεί και θα τα παρατήσει νικημένος.

Θέση 7η: Η πολιτική θέλει μαραθωνοδρόμους και όχι κατοστάρηδες.

Ας γεμίσουν, λοιπόν, οι πλατείες. Να χαρούμε και εμείς οι ηττημένοι από την ίδια τη γενιά μας.