ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΜΕΡΟΣ Β’ : απλές επισημάνσεις

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 1η

Όταν ένα επιστήμονας δημοσιεύει μία μελέτη ή ένα σχόλιο οφείλει να αναφέρει αν υπάρχει κάποια σχέση η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει την κριτική ή τον τρόπο μελέτης. Με άλλα λόγια να δηλώσει ότι δεν υπάρχει “σύγκρουση συμφερόντων”. Και είναι λογικό γιατί ένας αδρά επιδοτούμενος επιστήμονας από μία φαρμακοβιομηχανία δεν είναι επιτρεπτό να κρύβει αυτή τη σχέση του όταν σχολιάζει ή μελετά κάποιο φάρμακο που παράγει η φαρμακευτική που τον πληρώνει. 

Έτσι πιστεύω ότι και στα ΜΜΕ, ιδίως τα τηλεοπτικά, θα έπρεπε να υπάρχει το τελευταίο διάστημα συνεχώς ένας υπότιτλος στην οθόνη που να γράφει: οι ιδιοκτήτες του καναλιού θα χάσουν χρήματα και μπορεί να αντιμετωπίσουν διώξεις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.  

Έτσι οι τηλεθεατές θα γνωρίζουν ότι υπάρχει σύγκρουση ή προκατάληψη κάποιων καναλιών με ένα κόμμα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 2η

Θεωρώ πολιτικό λάθος που ο κ. Τσίπρας δεν άδραξε την ευκαιρία που άθελα του προσέφεραν Ν.Δ. και Κ.Κ.Ε. στη Βουλή και δεν έβαλε δύο ερωτήματα προς κρίση στο δημοψήφισμα: ένα για την πρόταση των θεσμών και ένα δεύτερο για το αν θέλει ο ψηφοφόρος να παραμείνει στην Ευρωζώνη, ναι ή όχι. 

Γιατί καλό είναι να είσαι Ευρωπαίος, αλλά πόσο καλό κάνει στον Έλληνα να πει ΝΑΙ σε ένα ερώτημα που πρακτικά αφορά μία δανειακή σύμβαση και όχι κάτι θεωρητικό σχετικά με το που θέλουμε ν’ ανήκουμε;

Μήπως το δίλημμα περί παραμονής ή όχι στο ευρώ και στην Ευρώπη, συσκοτίζει και παραπλανά τους Έλληνες; Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, γιατί μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ( συγνώμη, από την κάλπη), ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 3η

Ενώ πολλοί κατηγορούν το  κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ για κρυφή ατζέντα, οι εκπρόσωποι του και ιδιαίτερα ο πρόεδρος του, έκαναν το παν για να συμβιβαστούν με τους πιστωτές. 

Από την άλλη είναι εμφανές ότι δεύτερη επιλογή επεξεργασμένη δεν είχαν, ούτε έχουν. Και όφειλαν να έχουν, να την γνώριζε ο λαός και να τον είχαν προετοιμάσει κατάλληλα. Οι πιστωτές δεν είναι τίποτα συμμαθήτριες της Κοκκινοσκουφίτσας. Είναι λύκοι ολκής και πεπειραμένοι στην πολιτική ίντριγκα και στα παιχνίδια εξουσίας. Επίσης είναι αυτοί που έχουν τα μέσα για να μας εκβιάζουν.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 4η:

Όταν ο κ. Καραμανλής ( ο συχωρεμένος) είχε πρόβλημα με την επιθετική πολιτική της Τουρκίας και το πάλευε σε οργανισμούς και με τις φιλικές κυβερνήσεις, βγήκε ο πολιτικός αντίπαλος του και ζήτησε να βυθίσει το Χόρα ( το ερευνητικό σκάφος των Τούρκων). Αυτή η απαίτηση διευκόλυνε σημαντικά τον κ, Καραμανλή να χειριστεί καλύτερα το θέμα.

Όταν ο κ. Αντώνης Σαμαράς διαπραγματευόταν με τους πιστωτές, που του ζητούσαν συνεχώς πιο σκληρά μέτρα, έβγαινε ο κ. Τσίπρας και φώναζε για μονομερή διαγραφή του μνημονίου. Αυτό διευκόλυνε την προσπάθεια του κ. Σαμαρά να επιμένει σε καλύτερη μεταχείριση επισείοντας τον “μπαμπούλα” του ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα που ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να μη δεχτεί μία ομολογουμένως σκληρή συμφωνία και να επιτύχει μια καλύτερη λύση στο θέμα του χρέους, ποια ήταν η στάση των πολιτικών αντιπάλων του; Του έδωσαν στήριξη ή τον άφησαν ξεκρέμαστο; Έτσι που να μην έχει από που να πιαστεί και να καταφύγει στο δημοψήφισμα; 

( Σκεφτείτε τι εντύπωση προκαλεί στους ξένους όταν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης τρέχουν στις Βρυξέλλες και συμφωνούν με αυτούς και όχι με τον πρωθυπουργό. Δεν είναι λογική η σκέψη των ξένων ότι εύκολα θα ξεμπερδέψουν με τον “ζόρικο” πιέζοντας οικονομικά και βοηθούμενοι από τους Έλληνες πολιτικούς της αντιπολίτευσης; Και αυτό τους εξυπηρετεί πολύ, γιατί έτσι θα είναι πιο εύκολο να περάσουν τελικά την πιο συμφέρουσα γι’ αυτούς  λύση).

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 5η:

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κατηγορεί τον κ. Παπανδρέου για την επιλογή του να επιδιώξει δημοψήφισμα για το μνημόνιο.

Αυτού του είδους η δικαίωση του Γ.Παπανδρέου, δεν του αφαιρεί την εξαιρετικά μεγάλη ευθύνη της λανθασμένης διαχείρισης του χρέους. Υπήρξε ο μη κατάλληλος άνθρωπος σε μία κρίσιμη περίοδο. Ακόμα και η χρεωκοπία τότε θα είχε πιο ευεργετικές επιπτώσεις για τον λαό, απ’ ό,τι αυτά που ακολούθησαν.

Η εντυπωσιακή διαφορά είναι ότι ο κ. Παπανδρέου έπεσε από τους ανθρώπους του δικού του κόμματος, τους “φίλοευρωπαίστες”, και αυτό πρέπει να μην το ξεχνάμε. Να διδασκόμαστε το πως και το ποιοι αλλοίωσαν την λαϊκή εντολή (οι περισσότεροι χάθηκαν εκκωφαντικά ως ανύπαρκτες πολιτικές οντότητες).

Έπρεπε να γίνει αυριανό δημοψήφισμα; Πιστεύω πως όχι. Αλλά για να αποφευχθεί έπρεπε να βοηθήσουν πολλοί, ιδιαίτερα από το “εσωτερικό μέτωπο”

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 6η

Εκτιμώ ότι είναι μία τρομακτική ιδεοληψία αυτή η ιστορία με το ευρώ. Αν υπήρχε ιδεοληψιομέτρο οι φανατικοί του ευρώ αφήνουν πολύ πίσω σε βαθμολογία τους αντίστοιχους ιδεοληπτικούς της αριστεράς. Και ένα απλό – για να είναι κατανοητό- επιχείρημα γι΄αυτό τον ισχυρισμό είναι πως μετά από 10 χρόνια στην Ευρωζώνη η μοίρα μας είναι χειρότερη και οι προοπτικές μας απελπιστικές.

Οι Δανοί, οι Άγγλοι, οι Νορβηγοί και άλλες χώρες της Ευρώπης που δεν έχουν σχέση με το ευρώ έχουν καταστραφεί;

Όποιος δεν καταλαβαίνει τη λάθος αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, τα οποία σε συνδυασμό με τα δικά μας λάθη οδήγησαν εκεί που οδήγησαν τη χώρα ( και θα οδηγήσουν και άλλες στη συνέχεια)  δεν έχει καμία σχέση με Ευρώπη, όσο και να φωνάζει πως είναι Ευρωπαίος.

Οι ιδέες των παράλληλων νομισμάτων ( και ευρώ και δραχμή) με κανονισμούς και αρχιτεκτονική σωστούς μπορεί να αποτελέσει μία συμφέρουσα εναλλακτική λύση. Με μοναδικό προαπαιτούμενο την σημαντική ελάφρυνση του χρέους. Υπάρχουν χώρες, όπως η Ελβετία ή η Αγγλία που εταιρείες και πολίτες μπορεί να συνδιαλλαγούν και με τα δυο νομίσματα. Γιατί ο τουρισμός, οι συγκοινωνίες, τα λιμάνια και όποια εταιρεία επιθυμεί να μην έχει ισολογισμούς και γενικότερα να πορεύεται στο ευρώ, κάτι που θα δεχόταν και η Γερμανία, και η συναλλαγή με τη δραχμή να είναι υποχρεωτική για όποιον το ζητήσει;

Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά ξέρω ότι το νόμισμα είναι μέσο, δεν είναι ο σκοπός.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 7η: 

Πολλοί μιλούν για νέο διχασμό. Είναι τόσο κουτή η σκέψη πως οι πολίτες έχουν όρεξη για τέτοιους διχασμούς που κάνει τους “πολιτικούς” , “δημοσιογράφους” και “αναλυτές” που την προωθούν απλά γλαφυρούς. Ο διχασμός είναι στρατηγική καλά σχεδιασμένη από συγκεκριμένες μειοψηφίες για να πετύχουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους. Σας φαίνεται πως αυτή την εποχή ο λαός θα ακολουθήσει κάτι τέτοιο;

Και αυτός που θα ψηφίσει ΝΑΙ και αυτός που θα ψηφίσει ΟΧΙ την άλλη ημέρα θα έχουν τις ίδιες σκοτούρες βιοπορισμού για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 8η: 

Το πιο αστείο που συχνά ακούγεται είναι το λόμπι της δραχμής που συντονισμένα και αποτελεσματικά κινεί τα νήματα για να βγούμε με “σατανικό” τρόπο από το ευρώ. Και αυτό για να μπορέσει να αγοράσει γη και περιουσίες φτηνά με τα χρήματα που έχει βγάλει έξω.

Και είναι αστείο γιατί σήμερα με το ευρώ πουλιούνται γη, ακίνητα, εταιρείες ( π.χ. τράπεζες) ντιπ παρά. Τη δραχμή θα περίμεναν; Εξάλλου και στο ευρώ να μείνουμε σε λίγα χρόνια όλα θα βγουν σφυρί για κέρματα ( Και μη ξεχνάμε πως στην επισήμανση κάποιων ότι οι διαχειριστές κρατικής περιουσίας θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για απιστία πουλώντας τα πάντα πάμφθηνα, φτιάχτηκε νομοθετική ρύθμιση που τους καλύπτει και τους απαλλάσσει από αυτές τις ευθύνες)

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 9η:

Έχω ζήσει πολλά χρόνια στη Γερμανία, έχω ζήσει πολλούς μήνες στην Ιταλία, Συνεννοούμαι σε τρεις ευρωπαϊκές γλώσσες. Έχω επισκεφθεί δεκάδες ευρωπαϊκές πόλεις και έχω συνεργαστεί με πολλούς συναδέλφους μου και άλλους επιστήμονες σε διάφορα ευρωπαϊκά συνέδρια και ομάδες εργασίας. 

Το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ δεν με κάνει Ευρωπαίο.

Είμαι Ευρωπαίος, γιατί είμαι Έλληνας.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ 10η:

Είτε με ΝΑΙ, είτε με ΟΧΙ τα επόμενα χρόνια θα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Ας είμαστε έτοιμοι για θυσίες, ώστε να σωθούν τουλάχιστον οι νεότερες γενιές. Γι’ αυτό συναινώ σε μεταρρυθμίσεις του κράτους και του τρόπου αντιμετώπισης των αναπτυξιακών προβλημάτων, με μόνη προϋπόθεση να μην παραχωρήσουμε εθνικό πλούτο σε ξένα χέρια, να υπάρχει δικαιοσύνη και τις περικοπές και τις μεταρρυθμίσεις να τις κάνουμε μόνοι μας. Όσοι πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, προσφέρουν αρνητικές υπηρεσίες στον τόπο. 

Συμπερασματικά: Ψηφίστε ότι νομίζετε καλό για την πατρίδα. Κάντε το χωρίς πάθος και με πολύ θάρρος. Προσωπικά δεν θέλω να πείσω κανέναν για το τι είναι το σωστό. Η ψήφος είναι σε τελική ανάλυση ατομική ευθύνη. Τα αποτελέσματα της, όμως, έχουν επίδραση σε όλους.