Η απαλλοτρίωση των προσωπικών δεδομένων. Μία προοπτική όχι πολύ μακρινή.

Η είδηση στην γερμανική εφημερίδα Die Welt αναφέρει πως μετά από μία γνωστή και μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία που πρώτη το εφάρμοσε, τώρα και άλλη μία, επίσης μεγάλη ασφαλιστική, βρίσκεται σε συνεννοήσεις με εταιρεία κινητών τηλεφώνων για την εφαρμογή ενός application, μέσω του οποίου οι ασφαλισμένοι θα δίνουν αναφορά για την κατάσταση της υγείας τους και για παραμέτρους που αφορούν τη σωματική δραστηριότητα τους. Σε καθιστική και γενικότερα μη υγιεινή συμπεριφορά, θα υπάρχουν ειδοποιήσεις για αλλαγή του τρόπου ζωής.

Οι πελάτες που θα διάγουν σωστό τρόπο ζωής θα αμείβονται με εκπτώσεις ασφαλίστρων ή διάφορα δώρα. 

Τρία σχόλια για την είδηση:

1- Οι πιο πολλοί νομίζουν ότι η τεχνολογία γενικώς είναι κάτι το καλό και πως η κακή χρήση της είναι θέμα ανθρώπινης επιλογής. Αυτό ισχύει εν μέρει. Τα ηλεκτρονικά ρολόγια και οι κινητές εφαρμογές που μετρούν τα πόσα βήματα κάνεις, τους σφυγμούς σου, την πίεση σου ( και αργότερα το σάκχαρο ή την χοληστερίνη σου), αλλά και που προσδιορίζουν το που ακριβώς βρίσκεσαι, τι αξία έχουν για τον άνθρωπο; Είναι ανάγκη να μου πει κάποιος πόσα βήματα ακριβώς πρέπει να κάνω για να γυμναστώ; Δεν μπορώ να το καταλάβω από το χρόνο που καταναλώνω; Τις σφίξεις μου δεν μπορώ να τις μετρήσω πιάνοντας το σφυγμό μου; Περπατώντας στην πόλη ή την γνωστή ύπαιθρο, γιατί χρειάζομαι το GPS; Οι τεχνολογίες που παράγουν τέτοια δεδομένα είναι από τη φύση τους επιρρεπείς σε κακή χρήση. ( Εξαίρεση για την εφαρμογή τέτοιων συσκευών είναι οι άνθρωποι με άνοια).

2- Οι ιδιωτικές ασφάλειες υπάρχουν για να κερδίζουν οι μέτοχοι τους χρήμα. Δύο τρόποι υπάρχουν γι’ αυτό: ή πολύ ακριβά ασφάλιστρα ή επιλογή ασφάλισης των πλέον υγιών ατόμων. Και φαίνεται λογικό. Αυτό όμως που δεν είναι λογικό, ούτε σε όρους οικονομικής δραστηριότητας, είναι να εξαλείφεις τον επιχειρηματικό κίνδυνο που αναλαμβάνεις, με το να φτάνεις στα άκρα το ξεδιάλεγμα των πελατών σου.

3- Η κατάσταση υγείας του καθενός είναι προσωπικό του θέμα. Αν υπάρξουν συνεχείς καταγραφές της υγείας του, σε αρχεία ( εθνικά, ιδιωτικά κ.ο.κ.) τότε το επόμενο βήμα είναι να χρησιμοποιηθούν αυτά με τρόπο τέτοιο που να υπάρξουν διακρίσεις σε βάρος των πασχόντων. Γιατί μία εταιρεία να κάνει διευθυντή κάποιον καρκινοπαθή ή κάποιον που πάσχει από σακχ. διαβήτη; Να τις πάθει τίποτα; Γιατί να γίνει ο παχύσαρκος. που κινδυνεύει να εμφανίσει νοσηρότητα και όχι ο γυμνασμένος, στέλεχος με υπευθυνότητα; Γιατί να πάρουμε μία γυναίκα υπάλληλο που να έχει κάποια ασθένεια και να κινδυνεύει η εταιρεία να πληρώνει μειωμένης απόδοσης προσωπικό και που ίσως κάνει περισσότερες απουσίες από τη δουλειά του και να μην προτιμήσουμε μία υγιή; 

Η πρακτική συλλογής στοιχείων από την ατομική ζωή των ανθρώπων έχει κάποια συγκεκριμένα όρια. Από εκεί και πέρα υποβιβάζεται ο άνθρωπος σε μηχανή συγκεκριμένων χρήσεων. Η σύγχρονη ευγονική δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί χρησιμοποιεί πιο εκλεπτυσμένους τρόπους εφαρμογής της. Ούτε οι πολίτες μπορούν να προστατευθούν από τη νέα μόδα των ανεξάρτητων εποπτικών αρχών ( όπως συνήγοροι του τάδε και του δείνα).

Η απόφαση για εφαρμογή τέτοιων μέτρων που αφορούν την προσωπική ζωή όλων μας είναι μία καθαρά πολιτική απόφαση, από τις βασικές που χαρακτηρίζουν την πολιτική δραστηριότητα.

Τέλος, να επισημανθεί πως η ύπαρξη ενός υγιούς δημόσιου ασφαλιστικού φορέα εκτός της μικρότερης οικονομικής επιβάρυνσης των ασφαλισμένων, συμβάλει επίσης στην ορθολογική και δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας, δημιουργώντας το κατάλληλο ανάχωμα σε πρακτικές που παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή των πολιτών.