Θα ψηφίσω, γιατί το παλεύω.
Το κύριο θέμα σήμερα (20/9/15) στον Spiegel έχει τίτλο: “Ο Κόσμος χωρίς σύνορα: Η ανοησία των εθνών” και υπότιτλο “ Η Ελλάδα έχει εκλογές – Αλλά έχει η χώρα πράγματι κάποια επιλογή; Παντού στον κόσμο τα εθνικά κράτη συμπεριφέρονται ως να μπορούν τα ίδια να ορίζουν την μοίρα τους. Αυτό είναι μία αυταπάτη”.
Λόγια σκληρά μεν, αληθή δε, ιδίως για την Ελλάδα.
Αλλά εγώ θα πάω να ψηφίσω. Μπορεί σήμερα πράγματι οι επιλογές στα μεγάλα ζητήματα να μην υπάρχουν, αλλά δεν θα παραδώσω μόνος μου τη δυνατότητα η επιλογή της κυβέρνησης μου να εξαρτάται από εμένα. Γιατί, άλλο κοσμοπολίτης και άλλο υποτακτικός. Όπως άλλο Γερμανία και άλλο Ελλάδα. Δεν ορίζουν τη μοίρα τους οι κατεχόμενες από στρατό ή από χρέη χώρες. Το δεύτερο μας αφορά. Αλλά από την άλλη κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στους πολίτες μίας δημοκρατίας την εθελοντική αποποίηση της ιδιότητας τους. Όσα και αν η χώρα χρωστάει.
Όμως, πέρα από την ψήφο, για εθνική αξιοπρέπεια και συμμετοχή στη διεθνοποιημένη πραγματικότητα ( που σίγουρα επηρεάζει και τα έθνη κράτη) χρειάζονται σκληρή δουλειά, όχι πια κουβέντες καφενείου και ενεργή συμμετοχή στα κοινά ( όχι μόνο για τα μεγάλα αφηγήματα, αλλά και για την καθημερινότητα).
