Κόντρα στο ρεύμα: τα λάθος συνθήματα (3)

Υπάρχουν λεφτά, πολλά απ’ ότι λένε, στις ξένες τράπεζες, στο όνομα φυσικών προσώπων, αλλά και εξωχώριων εταιρειών. Είναι λεφτά που αποκτήθηκαν από νόμιμη ή παράνομη ( ως επί το πλείστον) δραστηριότητα εν Ελλάδι. Είναι ιδιοκτησία ανθρώπων που πάνω από το κοινό καλό έχουν το ατομικό συμφέρον τους.

Αν το σύνθημα στο πανό εννοεί αυτά τα χρήματα, τότε κάποια θετική επίπτωση θα είχε. Σωστότερο και πιό εφικτό , θα ήταν να απαιτηθεί η φορολόγηση αυτών των χρημάτων. Και να είναι μία απαίτηση διαρκείας. Δυστυχώς, η επιστροφή κάποιων ποσών έχει γίνει αρκετές φορές και πάντα με την ευλογία του κράτους που προστατεύει τους επιστρέφοντες από τις φορολογικές αρχές. Σε λίγο , όλοι αυτοί που τα έβγαλαν, θα τα επιστρέψουν για να αγοράσουν πάμφθηνα γή και επιχειρήσεις. Και θα τους δώσουμε και κίνητρα ( απαλλαγές, επιδοτήσεις). Εμείς ο λαός θα τα πληρώσουμε και αυτά ( Εξάλλου ζητάμε με το σύνθημα την επιστροφή τους) 

Όμως, το αίτημα αφορά τα ποσά που δανείστηκε η χώρα. Και εδώ το λάθος είναι ότι τα περισσότερα λεφτά “έχουν φαγωθεί” από πάρα πολλούς. Αυτά που αναζητούν ως προϊόν παρανομιών από πολιτικούς είναι μικρό μόνο ποσοστό σε σχέση με τα χρήματα που σπαταλήθηκαν από κάκιστες πολιτικές ( τις οποίες η μεγάλη πλειοψηφία των διαδηλωτών επιδοκίμαζε όλα αυτά τα χρόνια).

Αυτά τα χρήματα όχι μόνο δεν θα έρθουν πίσω, αλλά ήδη πληρώνουμε τους οικονομικά και κοινωνικά δυσβάστακτους τόκους τους.

Το σύνθημα που θα έπρεπε να γράφει το πανό είναι: “ Ποτέ πια άλλη σπατάλη. Σεβασμός στο δημόσιο χρήμα”.

Όσο για την απαίτηση για τιμωρία: μάταιος ο κόπος. Οι ηθικοί αυτουργοί ( με τις υλικές αντιμισθίες), οι εκπρόσωποι αυτών που διαδηλώνουν, φρόντισαν για την ασυλία τους. Οι ένοχοι πίνουν σαμπάνια σε εξοχικά και κότερα, ενώ οι “αθώοι” διαδηλωτές είναι αυτοί που τελικά κινδυνεύουν να βρεθούν φυλακή, είτε για τις διαμαρτυρίες τους, είτε γιατί δεν πλήρωσαν τα σπασμένα των άλλων.