Τα ρεζίλια μας.
Συνηθίζω να διαβάζω γερμανικό τύπο ( εφημερίδες και περιοδικά από Γερμανία, Ελβετία και Αυστρία). Τώρα το βράδυ συγχίστηκα, ενώ δεν θα έπρεπε ( ακόμα δεν συνήθισα;).
Πρώτη είδηση και πάλι η Ελλάδα. Η “Νέα εφημερίδα της Ζυρίχης” ( που εκδίδεται από τον 17 αιώνα) έχει στην ιστοσελίδα της πρώτο θέμα τις δηλώσεις του επικεφαλής της τρόϊκα, ο οποίος υποστηρίζει ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα στην Ελλάδα, αφού η κυβέρνηση ψηφίζει νόμους, αλλά αυτό μόνο δεν φτάνει. Και αναφέρει ως παράδειγμα την αδυναμία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού του κράτους, που δεν μπορεί να εφαρμόσει τις κυβερνητικές αποφάσεις. Το ίδιο θέμα, μαζί με άλλα που αφορούν τα της πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδας έχει και ο γερμανικός “ Καθρέπτης” ( Spiegel).
Το έχουν φωνάξει τόσες φορές οι άνθρωποι, το έχουν πει ευγενικά, αλλά και τώρα τελευταία πολύ πιο έντονα: υπάρχει τεράστια φοροδιαφυγή στη χώρα μας που δεν μπορούν οι κρατικές υπηρεσίες να την ελέγξουν. Έτσι, την πληρώνουν άδικα οι συνεπείς φορολογούμενοι και οι αδύναμοι. Kαι δουλειά δεν γίνεται.
Αυτοί οι “κακοί”, αυτοί οι “παλιοτροϊκανοί" μιλούν και δρούν καλύτερα από τους δικούς μας πολιτικούς.
Άλλο ένα παράδειγμα: ο "κακός” γερμανο-βιετναμέζος αντικαγκελάριος, αλλά και ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων δήλωσαν δημόσια μπροστά στους Έλληνες βιομηχάνους ( μεσάζοντες στην ουσία): “Αν εσείς δεν φέρετε τα χρήματα στη χώρα σας και δεν επενδύσετε, τι περιμένετε από εμάς;”. Και τι απάντησε ο δικός μας πρόεδρος ο α-βιομήχανος ( που πούλησε τη βιομηχανία του μπαμπά του και τώρα είναι συλλέκτης έργων τέχνης και σκεφτόταν να ασχοληθεί με την αντιπροσώπευση οπλικών συστημάτων): “ τα χρήματα τα πήραν οι νοικοκυραίοι και τα καταχώνιασαν, όπως η γιαγιά, κάτω από το στρώμα”. ( Α, ρε Σαπφώ Νοταρά έφυγες νωρίς. Τώρα έπρεπε να ήσουν εδώ να ηγηθείς με την κραυγή σου του σαρώματος που πρέπει να γίνει)
Αυτό που είπε ο τροϊκανός στη συνέντευξη του και αυτά που είπαν οι γερμανοί επισκέπτες δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε με συνθήματα περί συνωμοσίας και άλλα ευκολοχώνευτα. Οι άνθρωποι αυτοί, λόγω θέσης , συχνά λένε την αλήθεια. Το ότι αυτή μας πληγώνει, είναι δικό μας φταίξιμο.
