Υπογραφή. Και μετά;

Πολύ συζήτηση για τα μέτρα, τα κουρέματα, τις επιπτώσεις, το ευρώ και τη δραχμή. Το βασικότερο όμως θέμα δεν συζητιέται. Το κυρίαρχο ερώτημα δεν απαντιέται: 

Τι γίνεται μετά; Παίρνουμε τα χρήματα ( με εξευτελισμούς ή μη), κουρεύoυμε το χρέος, μας ξαναγαπούν κ.ο.κ. Μετά, όμως, τι θα συμβεί; Πως θα πορευτούμε; Ποιά η διέξοδος, για να ορθοποδήσουμε;

Σ’ αυτά τα ερωτήματα: Σιωπή. ( Σαν τον κ. Μπάμπη του Σκάι: “θα κάνουμε το μάθημα μας και όλα θα πάνε καλά, θα πάρουν το δρόμο τους”).

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ είναι το ζητούμενο.

Π.χ. : Θα φτιάξουμε ελληνικά αυτοκίνητα που θα τα εξάγουμε; Θα κατασκευάζουμε αεροσκάφη; θα καλλιεργήσουμε προϊόντα που θα τα περιμένουν στην ουρά οι ξένοι για να τα αγοράσουν; Θα γεμίσουμε πλούσιους τουρίστες; 

Με άλλα λόγια: αυτά που θα φτιάχνουμε θα είναι ανταγωνιστικά, ώστε να τα πουλάμε και να εισρέει συνάλλαγμα; Θα είναι φτηνότερα από τα προϊόντα της Κίνας ή της Ινδίας και θα μας προτιμούν για τις τιμές μας; 

Μία σκέψη: τίποτα δεν πρόκειται να γίνει απ’ αυτά. Γι’ αυτό το μόνο βέβαιο στο μέλλον είναι και άλλες περικοπές. Αφού δεν μπορείς να αυξήσεις τον παραγόμενο πλούτο, θα περιορίζεις συνέχεια τις δαπάνες σου, μέχρι να γίνεις άστεγος, ικέτης των συσιτίων που θα σου προσφέρουν οι “φίλοι και εταίροι”.

Γιατί καλή η διαφθορά. Ακόμα καλύτερη η ανικανότητα των κομμάτων. Καλυτερότερη η τεμπελιά των Νεοελλήνων. Όμως, και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί και οι Ρουμάνοι και οι Βαλτικές χώρες και η Ουγγαρία κ.ο.κ. σαν και εμάς; Μέσα στην κρίση και στις περικοπές ( και η Μ. Βρετανία, μην τη ξεχάσουμε).

Μήπως η κρίση έχει διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες από τις ιδιορρυθμίες της μικρής Ελλάδας;

Το ευρώ και η δραχμή είναι απλά το μέσο συναλλαγής. Δεν είναι η ουσία. Όμως, σκέφτομαι: Αν έχουμε το ίδιο νόμισμα με τους ισχυρούς, εμείς θα επιζήσουμε ή αυτοί; Μήπως η Ε.Ε. ευνοεί κάποιους, εδώ και χρόνια, και κάποιους τους αδικεί;

Καμιά κουβέντα σοβαρή για την επομένη ημέρα δεν γίνεται στη χώρα. Καμιά συζήτηση πλούσια και παραγωγική για την αναγέννηση της χώρας. Υπογράφουμε, παίρνουμε τη δόση και για αύριο: βλέπουμε.

Αν στοιχηματίζαμε, που θα ποντάραμε; Ότι θα τα καταφέρουμε ή θα τα κάνουμε ακόμα πιό χειρότερα;

Η μοίρα μας είναι ο “ΗΛΙΟΣ”.