Παρακολουθούμε τακτικά συγκρούσεις και βανδαλισμούς σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και αναρωτιόμαστε τι οδηγεί αυτούς τους νεαρούς σε τέτοια συμπεριφορά. Οι περισσότεροι την αποδίδουν στο χαμηλό επίπεδο των χούλιγκανς.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες βίαιας συμπεριφοράς κάθε μορφής, από λεκτική έως σωματική στο δρόμο, στη δουλειά μας, στις συναναστροφές μας. Οι περισσότεροι το αποδίδουν στον αποπροσανατολισμό μεγάλης μερίδας των συνανθρώπων μας, που χωρίς κάποια πυξίδα στη ζωή τους αισθάνονται καταπιεσμένοι και ξεσπούν.

Πολύ συχνά παρακολουθούμε νέους ανθρώπους, κρατικούς υπαλλήλους, με στολές αντιαισθητικές να επιτίθενται σε συμπολίτες μας που διαδηλώνουν και να τους κακοποιούν με κτυπήματα, χημικά και άλλα μέσα. Προκαλεί εντύπωση το μένος και η έλλειψη ενδοιασμών γι΄αυτό που κάνουν. Δικαιολογημένες οι απορίες: τι είναι αυτό που οδηγεί νέους ανθρώπους σε τέτοια συμπεριφορά; ποιοι είναι αυτοί που τους καθοδηγούν; Πως μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ανθρώπινη τάξη που διασαλεύεται με τέτοιες συμπεριφορές;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα γύρω από τη βία μπορεί να είναι πολλές. Δεν έχει αξία να τις αξιολογήσουμε. Σημαντικότερο είναι να την εξαλείψουμε, όσο μπορούμε. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε από τους ίδιους τους εαυτούς μας. Να σταματήσουμε να θυμώνουμε και να οργιζόμαστε καταστροφικά. Να γίνουμε πράοι και να συμπεριφερόμαστε χωρίς βία, ενώ παράλληλα δεν θα σταματήσουμε να προωθούμε τις όποιες απόψεις ή επιδιώξεις μας. Η βία λέγεται ότι είναι η μαμή της ιστορίας. Δεν θα ισχυριστώ ότι δεν είναι έτσι, ότι δεν έχει φανεί κάτι τέτοιο σε επαναστάσεις ή σε καταστροφικές αναταραχές. Όμως, εξίσου αλήθεια είναι ότι η βία χωρίς αντίσταση εκφυλίζεται. Αν εμείς δεν χτυπήσουμε, αυτός που μας χτυπά θα αντιληφθεί την εκτροπή του.

Υπάρχει πολύ βία και πρέπει να τη σταματήσουμε. Ας ξεκινήσουμε από μας τους ίδιους. Είναι ευκολότερο από το να περιμένουμε να πειστεί πρώτα η πλειοψηφία. Εξάλλου αυτός είναι και ο συντομότερος δρόμος για να γίνει ο ένας πολλοί, τόσο πολλοί που να φτάσει να είναι πλειοψηφία.