Η εποχή μας είναι δύσκολη όχι μόνο για τη διαχείριση του κράτους και τη ζωή των πολιτών, αλλά και γιά την άσκηση δραστηριοτήτων που κάποτε φάνταζαν αυτονόητες και ιδιαίτερα επιθυμητές.

Μία τέτοια δραστηριότητα είναι και αυτή της συμμετοχής και δράσης σε εθελοντικές οργανώσεις, χωρίς προσδοκία κέρδους αλά μόνο για τη χαρά της παρουσίας και της συμβολής στην επίτευξη των στόχων που έχουν θέσει τα άτυπα δίκτυα, τα σωματεία ή οργανώσεις που εντάσσονται οι πολίτες της δημοκρατίας μας.

Η κοινωνία των πολιτών και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις έγιναν μόδα τα τελευταία χρόνια και πολλοί ασχολήθηκαν με αυτές. Αυτό είχε ως συνέπεια, εκτός των άλλων , να προσελκύσει "ο χώρος" άτομα με μη καλοπροαίρετες προθέσεις, που μέσα από τη συμμετοχή τους στα όργανα διοίκησης τέτοιων οργανώσεων, επεδίωκαν τη δική τους προβολή και εξυπηρέτηση.

Όμως, αυτή η κατάσταση, που πίκραινε τους πραγματικούς εθελοντές, φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Η οικονομική και κοινωνική κρίση έχει οδηγήσει ένα μεγάλο ποσοστό (από τον μεγάλο αριθμό) των μη κερδοσκοπικών οργανώσεων σε μεγάλα αδιέξοδα. Ιδιαίτερα οι οργανώσεις που δημιουργήθηκαν και συντηρήθηκαν από κρατικά κονδύλια ( είτε με την μορφή άμεσων επιχορηγήσεων, είτε με τη μορφή ευρωπαϊκών προγραμμάτων) αισθάνονται τις δυσκολίες επιβίωσης τους. Όσοι διατηρήθηκαν και πολιτεύτηκαν αποκομμένοι από την κοινωνία και προσκολλημένοι μέσω κομματικών ή προσωπικών σχέσεων σε κυβερνητικές ενισχύσεις, αυτοί βλέπουν το τέλος της συλλογικότητας τους να πλησιάζει.

Θλιβερό; Όχι βέβαια. Όπως κανέναν λογικό άνθρωπο δεν συγκινεί το τέλος του νεοπλουτισμού, κανέναν δεν πρόκειται να συγκινήσει και το τέλος του “νεο-εθελοντισμού”, τον οποίο γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια.

Ίσως το μόνο καλό που φέρνει αυτή η κρίση, είναι η ευκαιρία να ξανασυλλογιστούμε την πραγματικότητα μας και φτιάξουμε τις συνθήκες ατομικής και κοινωνικής ζωής μας πάνω σε πιο στέρεες και σωστές βάσεις.

Υ.Σ.

Το θέμα έχει πολύ ζουμί για τους επαΐοντες, στην κατηγορία των οποίων δικαιολογημένα αισθάνεται πως ανήκει και ο γράφων, και γι΄αυτό θα υπάρξει συνέχεια εκ μέρους του με θέσεις , απόψεις και κρίσεις για το χώρο της κοινωνίας των πολιτών, ιδίως στον ευαίσθητο χώρο της υγείας.