Απορία προκαλεί η έκταση της σύγκρουσης του υπουργού με τους ταξιτζήδες. Γίνεται γιατί ο υπουργός σκέφτεται την απελευθέρωση του επαγγέλματος στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας και αυτό, όπως είναι λογικό βρίσκει αντίθετους τους ταξιτζήδες; Και είναι τόσο προσηλωμένος ο υπουργός που δεν ενδίδει με τίποτα στις πιέσεις,  παρά τη ζημιά που γίνεται στην οικονομία;

Νομίζω πως μια τέτοια εκτίμηση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Η πρακτική που παρακολουθούμε μοιάζει περισσότερο  να είναι σκηνοθετημένη, για να υπάρχει θέμα, και μάλιστα πρώτης γραμμής, να ασχοληθούν κυρίως τα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων και δευτερευόντως οι σχολιαστές των εφημερίδων.

Αυτή, η δεύτερη ανάγνωση της όλης φασαρίας, θα επιβεβαιωθεί αν σε λίγο  βγει ο κ. Ραγκούσης και δηλώσει: « Εμείς δεν είχαμε καμία πρόθεση να μην βάλουμε κριτήρια στην χορήγηση αδειών. Λάθος κατάλαβαν οι συνδικαλιστές των σωματείων. Εμείς είπαμε ότι αρχίζουμε δημόσια διαβούλευση, δεν έχουμε πάρει αποφάσεις. Σε ένδειξη καλής θέλησης δίνω μία παράταση κάποιων μηνών για να συζητήσουμε το θέμα. Αυτή η κυβέρνηση..μπλα…μπλά μπλά, φταίει η Ν.Δ. μπλα… μπλά…μπλά.» Και όλοι θα επιστρέψουν στον πρότερο βίο τους, ως να μην είχε συμβεί τίποτα ( ενώ ο εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ και κύκλοι των άλλων αντιπολιτευομένων κομμάτων θα εκδώσουν τις σχετικές καταδικαστικές για την κυβέρνηση ανακοινώσεις).

Δεν είμαι δημοσιογράφος, για να το ψάξω, αλλά έχω μάθει πια πως τέτοιες σκηνοθετημένες φασαρίες γίνονται για να μην ασχοληθεί η κοινή γνώμη με άλλα θέματα και για να μην αντιληφθεί ότι π.χ. λαμβάνονται αντιλαϊκές αποφάσεις ή χαρίζονται χρήματα σε ημέτερους με φωτογραφικές διατάξεις ή ρίχνονται κάτω από το χαλί υποσχέσεις διαφάνειας και δικαιοσύνης ή προσλαμβάνεται κόσμος στα μουλωχτά, είτε σε κάθε περίπτωση κάτι το μη σωστό πράττουν οι κυβερνώντες.

Σε λίγο, οι ταξιτζήδες θα γυρίσουν στη δουλειά τους, λιγότερο ή περισσότερο ικανοποιημένοι για τη «νίκη» τους, οι δε υπουργοί και οι υπόλοιποι πολιτικοί θα συνεχίσουν την ίδια τακτική, όπως έχουν μάθει να κάνουν τόσα χρόνια ( να δίνουν λύσεις « στο πρόβλημα επικοινωνίας» από το οποίο πάσχει η κυβέρνηση και τα κόμματα, κατά την στερεότυπη διαπίστωση πολιτικών και δημοσιογράφων).

Τελικά, όλοι έχουμε ευθύνη για ότι συνέβηκε στη χώρα μας. Οι πολιτικοί γιατί ποτέ δεν ελέγχονται για τις συνέπειες των πράξεων τους, ο δε λαός γιατί δεν εκτίμησε ποτέ την αξία του διαλόγου και πόσο σημαντικός είναι ο σεβασμός στον πολίτη και στους θεσμούς της δημοκρατίας. Τέλος, γιατί η λεγόμενη τρίτη εξουσία έχει από πολύ καιρό πάψει να  προασπίζει – ως όφειλε – το δημόσιο συμφέρον και υπηρετεί – ανερυθρίαστα – κομματικά ή ιδιωτικά συμφέροντα.