Συνηθίζω να διαβάζω γερμανικό τύπο ( εφημερίδες και περιοδικά από Γερμανία, Ελβετία και Αυστρία). Τώρα το βράδυ συγχίστηκα, ενώ δεν θα έπρεπε ( ακόμα δεν συνήθισα;).

Πρώτη είδηση και πάλι η Ελλάδα. Η “Νέα εφημερίδα της Ζυρίχης” ( που εκδίδεται από τον 17 αιώνα) έχει στην ιστοσελίδα της πρώτο θέμα τις δηλώσεις του επικεφαλής της τρόϊκα, ο οποίος υποστηρίζει ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα στην Ελλάδα, αφού η κυβέρνηση ψηφίζει νόμους, αλλά αυτό μόνο δεν φτάνει. Και αναφέρει ως παράδειγμα την αδυναμία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού του κράτους, που δεν μπορεί να εφαρμόσει τις κυβερνητικές αποφάσεις. Το ίδιο θέμα, μαζί με άλλα που αφορούν τα της πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδας έχει και ο γερμανικός “ Καθρέπτης” ( Spiegel).

Το έχουν φωνάξει τόσες φορές οι άνθρωποι, το έχουν πει ευγενικά, αλλά και τώρα τελευταία πολύ πιο έντονα: υπάρχει τεράστια φοροδιαφυγή στη χώρα μας που δεν μπορούν οι κρατικές υπηρεσίες να την ελέγξουν. Έτσι, την πληρώνουν άδικα οι συνεπείς φορολογούμενοι και οι αδύναμοι. Kαι δουλειά δεν γίνεται.

Αυτοί οι “κακοί”, αυτοί οι “παλιοτροϊκανοί" μιλούν και δρούν καλύτερα από τους δικούς μας πολιτικούς.

Άλλο ένα παράδειγμα: ο "κακός” γερμανο-βιετναμέζος αντικαγκελάριος, αλλά και ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων δήλωσαν δημόσια μπροστά στους Έλληνες βιομηχάνους ( μεσάζοντες στην ουσία): “Αν εσείς δεν φέρετε τα χρήματα στη χώρα σας και δεν επενδύσετε, τι περιμένετε από εμάς;”. Και τι απάντησε ο δικός μας πρόεδρος ο α-βιομήχανος ( που πούλησε τη βιομηχανία του μπαμπά του και τώρα είναι συλλέκτης έργων τέχνης και σκεφτόταν να ασχοληθεί με την αντιπροσώπευση οπλικών συστημάτων): “ τα χρήματα τα πήραν οι νοικοκυραίοι και τα καταχώνιασαν, όπως η γιαγιά, κάτω από το στρώμα”. ( Α, ρε Σαπφώ Νοταρά έφυγες νωρίς. Τώρα έπρεπε να ήσουν εδώ να ηγηθείς με την κραυγή σου του σαρώματος που πρέπει να γίνει)

Αυτό που είπε ο τροϊκανός στη συνέντευξη του και αυτά που είπαν οι γερμανοί επισκέπτες δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε με συνθήματα περί συνωμοσίας και άλλα ευκολοχώνευτα. Οι άνθρωποι αυτοί, λόγω θέσης , συχνά λένε την αλήθεια. Το ότι αυτή μας πληγώνει, είναι δικό μας φταίξιμο. 

Είναι λογική η αγανάκτηση του λαού. Η υποβάθμιση του επιπέδου της υλικής ευδαιμονίας του είναι σημαντική. Κανένας λαός δεν ενθουσιάζεται, όταν το μέλλον του είναι πολύ χειρότερο από το παρόν του. Και είναι λογικό να διαδηλώνει την αντίθεση ή την αγανάκτηση του. Ως εδώ, κανένας δεν διαφωνεί. 

Όμως, ενάντια στο ρεύμα, προσωπικά θα ήθελα να εκφράσω τις διαφωνίες μου για ορισμένες κατευθύνσεις αυτής της διαμαρτυρίας:

Η πρώτη μου αντίρρηση είναι το πιο συνηθισμένο σύνθημα των καιρών, αυτό που φαίνεται στην πιο κάτω αφίσα.

Τι σημαίνει δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε; Και χρωστάμε σε όλο τον κόσμο ( περιλαμβανομένων και των δικών μας συνταξιοδοτικών ταμείων) και πρέπει να πουλήσουμε γιατί δεν έχουμε από που να βγάλουμε λεφτά και τέλος, το “δεν πληρών” μόνο τρίχρονα παιδάκια με στυλωμένα πόδια θα το φώναζαν.             Άμα χρωστάς και δεν μπορείς να ζήσεις παρά μόνο αν πάρεις δανεικά από το γείτονα ή κάποιο δανειστή σου, δεν πάς να του ζητήσεις ξανά δανεικά φωνάζοντας του : δεν σου πληρώνω τα προηγούμενα που μου δάνεισες! Είναι γελοίο, έως εγκληματικά βλακώδες.

Θα έλεγα, όμως, πως υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που πράγματι θα είχαν δίκαιο φωνάζοντας αυτό το σύνθημα: είναι αυτοί που συνηθίζουν να δανείζουν τις οικονομίες τους σε άλλους συνανθρώπους ( οι οποίοι με τα δανεικά κάνουν ότι τους κατέβει) και όταν έρθει η ώρα της αποπληρωμής, αδιαμαρτύρητα δέχονται την άρνηση εκ μέρους των οφειλετών να ξοφλήσουν το δάνειο και όχι μόνο αυτό, αλλά κάνουν στη συνέχεια ότι μπορούν για να τους ξαναδώσουν δανεικά από τις οικονομίες τους. Αυτοί οι συμπολίτες μας είναι οι μόνοι που υπεύθυνα μπορούν να εξωτερικεύσουν την προστακτική απαίτηση : δεν πληρώνω.

Όλοι οι άλλοι που θα ζητούσαν τα χρήματα τους στην ημερομηνία λήξης του δανείου, που θα έκαναν μηνύσεις , θα χειροδικούσαν, θα απαιτούσαν εκποίηση περιουσιακών στοιχείων ( π.χ. του τζιπ ή του εξοχικού που είχε ο οφειλέτης) και που θα ήθελαν να εκδικηθούν με κάθε τρόπο αυτόν που τους κορόιδεψε. Όλοι αυτοί ( που νομίζω είναι η συντριπτικότατη πλειοψηφία του λαού) φαίνονται υποκριτές και αναξιόπιστοι,όταν απαιτούν να μην πληρώσουν στους άλλους τώρα που είναι αυτοί οι οφειλέτες.

Μα θα μου πείτε: δεν κάναμε εμείς τα χρέη. Θα απαντήσω: και πάλι δεν λέμε την αλήθεια και υποκρινόμαστε. Τα δάνεια του ελληνικού δημοσίου συνάπτονται ή εγγυώνται από κυβερνήσεις που δρούν “ εν ονόματι του ελληνικού λαού”. Στις δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις εκπροσωπούν τον λαό. Ο πολίτης τους έχει δώσει την εξουδιότηση να δρούν εκ μέρους του. Αν κάποιος από εσάς έδωσε σε κάποιον την εξουδιότηση να τον εκπροσωπεί και να υπογράφει αντ’ αυτού και αυτός ο κάποιος τον κατέστρεψε οικονομικά, δεν θα του λέγαμε όλοι: που έβαλες την υπογραφή σου; γιατί εξουσιοδότησες τον άχρηστο; Ε. λοιπόν, οι εκλογές ( η ψήφος) είναι υπογραφή εξουσιοδότησης. Αν είσαι ξύπνιος και ηθικός προσέχεις τι υπογράφεις και σε ποιόν δίνεις εξουσιοδότηση.

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι έξυπνο, ούτε και ηθικό, να ισχυριζόμαστε ότι εμείς δεν κάναμε τα χρέη. Όλοι μας τα κάναμε, ακόμα και αν κάποιοι ήταν στην μειοψηφία. Στη δημοκρατία οι πλειοψηφίες κυβερνούν και εκπροσωπούν την ολότητα.

………………………………………

Θα συνεχίσω και με τις άλλες διαφωνίες μου σε επόμενη ανάρτηση