Πριν μία ημέρα είχα θέσει ως βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί πριν ξεκινήσει η οποιαδήποτε πολιτική πρόταση για την σημερινή κατάσταση της χώρας το αν ο λαός είναι αποφασισμένος να υποφέρει οικονομικά, να υποστεί θυσίες, προκειμένου να διασώσει την εθνική αξιοπρέπεια και κυριαρχία του. Αν στο ερώτημα αυτό δωθεί καταφατική απάντηση, τότε κάθε πολιτική πρόταση είναι ανοικτή. Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια από το να αποδεχτούμε όσα αποφασίστηκαν και θα αποφασιστούν.

Και ενώ αυτά σκεφτόμουνα, να που κ. πρωθυπουργός πέταξε το δημοψήφισμα καλώντας τον λαό να απαντήσει αν δέχεται τη φτώχεια ως άθλιος ή την περισσότερη φτώχεια ως αξιοπρεπής.

Το ερώτημα το θέτει μέσω της έγκρισης ή όχι της δανειακής σύμβασης από το λαό!

Απίστευτα πράγματα. Πολιτικός που να αποποιείται την ευθύνη του ( ακόμα και αν είναι ο λαός απέναντι του) είναι εντυπωσιακό. 

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ (αν γίνει) ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ: ΑΠΟΧΗ.

Να συμμετάσχουν σε αυτό λιγότερο από το 25% των Ελλήνων. Αυτή είναι η πιο περήφανη και αξιοπρεπή στάση για ένα λαό μπροστά σε τέτοια διλήματα.

Δεν μπορεί να φορτώνουμε στον λαό ευθύνες που δεν πρέπει να έχει. Το να βάλεις το λαό να υπογράψει την απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας του είναι απίστευτη βαρβαρότητα. Πάντα πρέπει να έχει τη δυνατότητα μία άλλη ηγεσία να αρνηθεί κάποια σύμβαση επικαλούμενη τη δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση. Αν κάποιοι πολιτικοί νομίζουν πως με αυτή τη δανειακή σύμβαση προσφέρουν υπηρεσίες , την υπερασπίζονται, πέφτουν μαχόμενοι γι΄ αυτήν και ή καταδικάζονται στην ιστορία και στη συνείδηση του λαού ή εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους και την πιθανή υστεροφημία τους. Απλά, δημοκρατικά και αξιοπρεπή πράγματα.