Πριν λίγο καιρό η ηγεσία του υπουργείου  υγείας πανηγυρικά ανακοίνωσε ότι πέτυχε  να προμηθευτεί φάρμακο με 90%  χαμηλότερη τιμή! Εντυπωσιακό μεν,  παράδοξο δε.

Για την καλύτερη κατανόηση της προβληματικής σχετικά με τα φτηνά φάρμακα, τα γενόσημα κ.ο.κ. η παρακάτω είδηση, που μεταδόθηκε απ’ όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ( και εγώ την αντέγραψα από το BBC), μπορεί να προσφέρει κάποιες εξηγήσεις:

Πακιστανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι ο αριθμός των θανάτων από τη λήψη μολυσμένων φαρμάκων της καρδιάς ξεπέρασε τους 100.

Οι θάνατοι, που εκδηλώθηκαν στη διάρκεια 3 εβδομάδων, αποδίδονται σε μία παρτίδα χαλασμένων φαρμάκων που δόθηκαν σε περισσότερους από 46.000 καρδιοπαθείς σε ένα κρατικό νοσοκομείο.

Συνελήφθησαν οι ιδιοκτήτες τριών, τοπικών, φαρμακευτικών εταιρειών. Οι αξιωματούχοι είπαν πως ένα ή περισσότερα από τουλάχιστον 6 φάρμακα, που θεωρούνται ως ύποπτα για τη δημιουργία του προβλήματος, είναι κατασκευασμένα από μικρές τοπικές εταιρείες και αγοράστηκαν με κριτήριο την φτηνότερη προσφορά από το κρατικό ινστιτούτο καρδιολογίας, το οποίο τα έδωσε στη συνέχεια σε κρατικό νοσοκομείο για να τα χορηγήσει σε φτωχούς καρδιοπαθείς.

Τα φάρμακα δεν είχαν ημερομηνίες παρασκευής και λήξης. Καμιά εταιρεία δεν σχολίασε τις κατηγορίες. Τα φάρμακα αποσύρθηκαν.

Το Πακιστάν έχει πάρα πολλές εταιρείες που κατασκευάζουν φάρμακα και ανταγωνίζονται με την πολύ φτηνή τιμή τους τις μεγάλες εταιρείες. 

Θα ήθελα να επισημάνω, λοιπόν , τα εξής:

1- Στο φάρμακο και γενικότερα στο ιατρικό υλικό η φτηνότερη τιμή από μόνη της δεν πρέπει να είναι κριτήριο αγοράς.

2- Η αποτελεσματικότητα, η ασφάλεια, η σταθερότητα και η καθαρότητα των φαρμάκων αποτελούν κυριαρχικά χαρακτηριστικά και ως κριτήρια υπερτερούν της τιμής. Αν όλες οι προϋποθέσεις τηρούνται, τότε η τιμή μπορεί να καθορίσει την επιλογή του προμηθευτή.

3- Πριν ανακοινωθούν οι προμήθειες υγειονομικού υλικού, καλό είναι η πολιτική ηγεσία να μας αναφέρει: α) πως ελέγχει την ποιότητα των προμηθειών, β) με ποιό μηχανισμό θα κάνει τους τακτικούς και έκτακτους ελέγχους ώστε να διασφαλίσει την ποιότητα του υλικού μετά την έγκριση και κυκλοφορία του, γ) τι εγγυήσεις έχει ότι ο προμηθευτής ή κατασκευαστής θα μπορεί να αποζημιώσει πολίτες και κράτος για τυχόν ζημιές που θα προκαλέσει ελαττωματικό προϊόν του και δ) πως συρρικνώνοντας το δημόσιο μπορεί να ασκήσει έλεγχο και να εγγυηθεί στους πολίτες την ποιότητα των φαρμάκων και άλλων ιατρικών υλικών.