Διάβασα ένα εξαιρετικά επιθετικό ενημερωτικό άρθρο σε ειδησεογραφική ιστοσελίδα, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
Συγκεκριμένα, ο ίδιος ο κ. Γιάννης Τούντας ( σ.σ. πρόεδρος του Ε.Ο.Φ.) έκανε γνωστό ότι τους τελευταίους 18 μήνες το προσωπικό του ΕΟΦ έχει μειωθεί από 260 σε 150 άτομα.
Ο ίδιος ο κ. Τούντας αποκάλυψε ότι ο αντίστοιχος ΕΟΦ της Αυστρίας λειτουργεί -σε μια χώρα με σχεδόν το μισό πληθυσμό της Ελλάδας- με 500 άτομα προσωπικό.
Ο ίδιος ο κ. Τούντας εξέπεμψε κραυγή αγωνίας, λέγοντας ότι «ελάχιστοι έρχονται με μετάταξη στον ΕΟΦ», ότι «κάθε ένας εργαζόμενος επιπλέον που μπορούμε να εξασφαλίσουμε είναι πολύ σημαντικός για μας» και πως «αν τα συναρμόδια υπουργεία δεν αποφασίσουν άμεσα την ενίσχυση και την αναβάθμιση του ΕΟΦ, ο οργανισμός δε θα μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες του αρμοδιότητες». Και, την ίδια ώρα, αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να μας πείσει ότι κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει με τους ελέγχους σε φάρμακα αγνώστου προελεύσεως στην Ελλάδα…
Το άρθρο έχει και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία και ο αναγνώστης μπορεί να το διαβάσει όλο στη διεύθυνση: http://www.newsbomb.gr/ygeia/story/117425/epikindyna-aneparkeis-aytoi-poy-ehoyn-sta-heria-toys-tin-ygeia-mas
Να επισημάνω:
1) Η συνεχής μείωση του κράτους δεν είναι συνταγή ανάκαμψης, αλλά παράγοντας ταλαιπωρίας των πολιτών. Το κράτος νάνος που πάνε να φτιάξουν, δεν θα μπορεί να εξυπηρετεί τον πολίτη, ακόμα και στα στοιχειώδη. Απλά θα βοηθήσει να μαζεύονται τα χρήματα για να πληρώνονται οι δόσεις στους δανειστές.
2) Το θέμα με τα φάρμακα είναι θέμα αξιοπιστίας τους. Αν είναι το ίδιο καλά, τότε τα γενόσημα να προτιμούνται. Αν, όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι εγγυημένο, τότε τα πράγματα δεν είναι απλά. Και νομίζω ότι όσοι έχουν θέσεις ευθύνης, θα κουβαλούν την ευθύνη τους και αργότερα, όταν κάτι στραβώσει.
3) Τον πρόεδρο του Ε.Ο.Φ. τυχαίνει να τον έχω συναναστραφεί σε εκδηλώσεις για την πρόληψη του καρκίνου και την προαγωγή υγείας. Είναι ένας ευγενικός και μετριοπαθής συμπολίτης μας. Νομίζω ότι δεν είναι σωστή η επιθετικότητα του άρθρου. Μπορεί να διαφωνεί κάποιος μαζί του, αλλά ο διάλογος και ο αντίλογος επιβάλλουν ευπρέπεια.
