Θα μου πείτε: εδώ καράβια χάνονται, με αυτό βρήκες να ασχοληθείς;
Θα σας απαντήσω καταφατικά και εξηγούμαι:
Μία γυναίκα συνδέεται με έναν άνδρα που έχει δύναμη ( άσχετα τι είδους). Η σχέση τους προχωρά και οδηγεί στο γάμο.
Η γυναίκα μπορεί να έχει χίλια κουσούρια. Να ζεί το δικό της μύθο, να παρηγορεί το δικό της εγωϊσμό. Όλα κατανοητά, λιγότερο ή περισσότερο κοινά με άλλους ανθρώπους. Η συμπεριφορά της αφορά πρωτίστως την σχέση της με τον άντρα, την εκτίμηση της για το τι αυτός αντιπροσωπεύει ( και γιατί τον αγαπά). Είναι μία ιδιωτική υπόθεση.
Ο άντρας, όμως, είναι δημόσιο πρόσωπο με δύναμη και εξουσία που του έχει παραχωρηθεί καλή τη πίστη από τον λαό. Αυτός παραβιάζει ηθικούς και ποινικούς κανόνες σε προκλητικό βαθμό. Ο άντρας από τη θέση του δεν υπηρετεί το κοινό καλό, αλλά προκαλεί δυστυχία σε πολλούς συνανθρώπους του και στη χώρα του.
Ας υποθέσουμε ότι η γυναίκα ήθελε λούσα, ήθελε πλούτο, ήθελε του πουλιού το γάλα. Ο άνδρας, όμως, ήταν αυτός που είχε τη δυνατότητα και την “εκμεταλεύτηκε" παραβιάζοντας νόμους και τις γραφές. Ο άνδρας ήταν ο σχεδιαστής, εκτελεστής και συντονιστής των παρανομιών για να ικανοποιήσει τη δική του ανάγκη να είναι με τη γυναίκα του.
Αυτός και μόνο αυτός είναι υπόλογος απέναντι στο νόμο και στον λαό.
Η κυρία μπορεί να μας είναι αδιάφορη, αντιπαθής ή συμπαθής. Αν δεν έχει συμμετάσχει σε παρανομίες, ουδείς ψόγος. Ο σύζυγος της δεν ήταν ανήλικος, ούτε αυτή κηδεμόνας του.
Επομένως, αφήστε ήσυχη τη γυναίκα.
Υ.Σ. 1. εκτός όλων των άλλων σ’ αυτό τον κύκλο των ανθρώπων, όπου η εξουσία λειτουργούσε ως αφροδισιακό, οι περισσότεροι αποδεικνύονται τελικά και "σαβουρο…..” .
Υ.Σ. 2. Είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας αυτών των ανθρώπων, που παρασιτούσαν σε βάρος του δημόσιου χρήματος, ότι ήταν συστηματικοί “γυναικάδες”. Δεν ήταν μόνο ο πρόεδρος, ούτε ο αντιπρόεδρος, ούτε οι υπουργοί και βουλευτές. Ήταν και στελέχη του κόμματος και συνδικαλιστές. Σκεφθείτε και θυμηθείτε το δικό σας χώρο. Σίγουρα θα βρείτε εκεί μικρούς Ανδρέηδες και Άκηδες. Είναι ένα θέμα που χρήζει κάποιας κοινωνικο-ψυχολογικής ανάλυσης ( έτσι για να περνά η ώρα και όχι για την αξία των υποκειμένων που θα μελετηθούν)
