Εδώ και μήνες πληρώνω από την τσέπη μου τα φάρμακα μου. Κάποιους μήνες οι φαρμακοποιοί δεν ήξεραν τι θα γίνει με το ΤΣΑΥ και δεν δεχόντουσαν συνταγές του. Μετά που το ΤΣΑΥ μπήκε στον ΕΟΠΥΥ ( άλλη μία καλή πράξη των πολιτικών μας), οι φαρμακοποιοί αντιδρώντας στις καθυστερημένες πληρωμές και σε άλλα οικονομικά θέματα, δεν εκτελούν τις συνταγές του ΕΟΠΥΥ. 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:

Εννέα στους δέκα Έλληνες πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη την φαρμακευτική περίθαλψη τους.

Οι φαρμακοποιοί παίρνουν άμεσα μετρητά, οι φαρμακευτικές εταιρείες το ίδιο  και το κράτος εξοικονομεί σημαντικά ποσά ( αφού η διαδικασία επιστροφής χρημάτων είναι περίπλοκη και έτσι ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών δεν θα τα ζητήσει πίσω).

Όλοι λοιπόν βολεύτηκαν μια χαρά. Και το θέμα έχει εξαφανιστεί από τη δημοσιότητα (ούτε συνελεύσεις οι φαρμακοποιοί , ούτε συσκέψεις ο Υπουργός, ούτε κουβέντα τα “κανάλια”).

Συμπεφωνημένη κατάσταση; Θα έλεγα, σαφέστατα ναι.

Δίκαιη; Θα έλεγα και πάλι ναι, αφού οι βασικοί παίκτες έχουν κέρδος και ο τρίτος της παρέας, ο ριγμένος, έχει σκυμμένο κεφάλι και δεν μιλά. Η ζωή έτσι κι’ αλλιώς προχωρά δεν περιμένει. Από την άλλη, αν ο ριγμένος πολυζοριστεί, ε, τότε  μπορεί να αυτοκτονήσει ( και θα άρμοζε στην περίσταση να το κάνει με τα φάρμακα που θα τα έχει πληρώσει από την τσέπη του).