Οι μέρες είναι κρίσιμες και ο κόσμος αγωνιά ( βεβαίως ολοένα και λιγότερο, όχι γιατί έχουν αλλάξει οι συνθήκες, αλλά γιατί έχει πια κουραστεί από την τόσο μακροχρόνια έκθεση του στην αβεβαιότητα).

Οι “αναλυτές” και “ειδήμονες” δασκαλεμένα επιθυμούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις στα τηλεοπτικά πάνελ, όχι με την επιχειρηματολογία, αλλά με το να διακόπτει ο ένας τον άλλο, με το να φωνασκούν χωρίς να μπορεί να τους διακόψει κάποιος και με το να πετούν εξυπνάδες, ολοένα και χειρότερου είδους, δείγμα του πνευματικού νανισμού τους.

Ποτέ δεν έχει γίνει πλήρης, αντικειμενική και νηφάλια ανάλυση όλων των παραμέτρων της κρίσης και όλων των πιθανών επιλογών αντιμετώπισης της καθώς και των συνεπειών τους. Κανείς δεν έχει πει ή προετοιμάσει τον λαό για τις θυσίες που είτε έτσι, είτε αλλιώς θα πρέπει να κάνει.

Ακόμα χειρότερα, πολλοί είναι εκείνοι που φτάνοντας στα απώτατα όρια της ανοησίας ξεχνούν να αναφερθούν στο μόνο μέσο που μπορεί να σώσει την κατάσταση για εμάς και πολύ περισσότερο για τις νέες γενιές: το κούρεμα ( με οποιοδήποτε τρόπο) του χρέους. 

Χωρίς διαγραφή ή απομείωση του χρέους, τίποτε δεν πρόκειται να βελτιώσει την κατάσταση. Είναι πραγματικά ντροπή να εστιάζουμε στο τι ΦΠΑ θα πληρώσει ο τάδε κλάδος και πόση εισφορά αλληλεγγύης θα καταβληθεί και να μην αναδεικνύουν ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ως απαραίτητη προϋπόθεση, ως πρώτη παράγραφο σε οποιαδήποτε συμφωνία, την σημαντική απομείωση του χρέους.

Αν αυτό δεν γίνει, τίποτα δεν σώζει τη χώρα. Ούτε η συμμόρφωση στην Ευρώπη, ούτε η μη συμμόρφωση. Όμως, ούτε οι μελλοντικές υποσχέσεις των “εταίρων” – δανειστών σε κάποιο νέο ανακοινωθέν, αρκούν. Πρέπει να είναι κανείς υπερβολικά αφελής ή να έχει χαμηλή προσωπική αυτοεκτίμηση ή συνειδητά ( αυτόβουλα ή αναγκασμένος) να υπηρετεί ξένα συμφέροντα, αν υποστηρίζει ότι οι άλλοι έχουν καλές και ευγενικές προθέσεις και εμείς είμαστε οι αιώνιοι κακοί κ.ο.κ. Ο καθείς το συμφέρον του ψάχνει. Και αν βρει κάποιον αδύναμο ή φοβισμένο δεν δείχνει καμία ευγένεια στη συμπεριφορά του. Φιλέλληνες ήταν και είναι οι πολίτες και όχι οι κυβερνήσεις τους.

Λοιπόν: μόνο και ουσιαστικό συμφέρον μας και προτεραιότητα η απομείωση του χρέους.

Μετά: πολύ δουλειά και άλλη νοοτροπία στην δημόσια και ιδιωτική ζωή μας. Με ευρώ ή με παράλληλο νόμισμα, με δραχμή ή με γιέν.