
Είναι πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα. Πολύ, ίσως πιο επίκαιρα απ’ αυτό που με απογοήτευσε σήμερα το πρωί.
Διαβάζοντας τον Spiegel, στα πρώτα θέματα του προβάλει είναι και η κατάσταση στην Ειδομένη, με αφορμή αυτή τη φορά την επίσκεψη του ογδοντάχρονου πρώην υπουργού εργασίας της Γερμανίας, ο οποίος έφτιαξε μία σκηνή και έμεινε στον πρόχειρο καταυλισμό της περιοχής, σ’ ένδειξη συμπαράστασης στους πρόσφυγες. Καλή και επαινετή η πράξη του.
Αυτό που με απογοήτευσε είναι η περιγραφή του περιοδικού. Αναφέρει την Ειδομένη ως περιοχή που βρίσκεται “ στα σύνορα Ελλάδας – Μακεδονίας”. Πουθενά, σε κανένα ρεπορτάζ όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ τον γερμανικό τύπο δεν αναφέρεται η λέξη Μακεδονία για να προσδιορίσει γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας μας. Όταν θέλουν να αναφέρουν κάποιο γεγονός που λαμβάνει χώρα στην Μακεδονία μας, χρησιμοποιούν το χαρακτηρισμό: Βόρεια Ελλάδα. Συστηματικά, γιατί κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται χωρίς κεντρική καθοδήγηση ( και μετά σου μιλάνε για ελευθερία τύπου στη Δύση) καλλιεργείται στους πολίτες των άλλων κρατών η ταύτιση της Μακεδονίας με το λαθροκρατικό Σλαβο-αλβανικό κατασκεύασμα. Σε λίγα χρόνια ο μέσος Γερμανός το μόνο συνειρμό που θα κάνει ακούγοντας ή διαβάζοντας τη λέξη Μακεδονία είναι με την περιοχή του Βαρδάρη.
Μα είναι τόσο δύσκολο να οργανωθεί μία συστηματική παρέμβαση από την Ελλάδα, σε συνεργασία με ακαδημαϊκούς και άλλους επιφανείς και μη πολίτες που να αντιπαλέψουν αυτή την προπαγάνδα; Τόσες ΜΚΟ για κάθε νόσο και κάθε ευαισθησία διαθέτουμε και επιδοτούσαμε, τόσο δύσκολο είναι να φτιάξουμε μία ή περισσότερες γι’ αυτό το σκοπό; Για την αποκατάσταση της αλήθειας;
Και αν σας φαίνεται υπερβολικό, σκεφθείτε απλά όταν ακούτε ή διαβάζετε για το Μόναχο ο προσδιορισμός που το συνοδεύει είναι πως είναι πόλη της Νότιας Γερμανίας ή πόλη της Βαυαρίας;
Καλά τα χαμόγελα και οι δήθεν διπλωματίες, αλλά ο τόπος δεν αντέχει να υφίσταται για τόσο πολλά χρόνια μόνο εθνικές ήττες και υποτιμήσεις. Ας ξεκινήσουμε από τα πιο εύκολα. Και κάτι τέτοιο είναι η υπεράσπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Αν δεν το μπορούμε, τότε……..