Αντιπαθώ το να επαινώ, να προβάλω ή να διαφημίζω τον εαυτό μου (εκτός και αν αυτό προωθεί κάποια συγκεκριμένη κοινωφελή συλλογική προσπάθεια). Περισσότερο είμαι γνωστός για την αυτοειρωνεία μου και την ευχαρίστηση να ανατρέπω την όποια σοβαροφάνεια (όχι σοβαρότητα) συναντώ, καθώς τη θεωρώ μία αντιαισθητική και αντιπαραγωγική ιδιότητα. Όμως, θα παραβώ αυτή τη στάση μου εξαιτίας ενός ηλεκτρονικού επαινετικού για το πρόσωπο μου γράμματος ασθενούς, το οποίο με συγκίνησε ιδιαίτερα, αλλά παράλληλα – και αυτό είναι το κίνητρο της δημοσίευσης – μου έδειξε πτυχές της “άλλης πλευράς” αυτής του πως σε βλέπουν οι ασθενείς. Και γι΄αυτό διπλά ευχαριστώ τη φίλη Χρυσάφη για  την επιστολή της. ( Και πάλι συγνώμη για την προβολή των επαινετικών προς εμένα σχολίων) .

Αγαπητέ κύριε Φιλόπουλε,
Διαβάζω το Ιστολόγιο σας και νιώθω μεγάλη συγκίνηση και χαρμολύπη για την αποχώρησή σας από το Ε.Σ.Υ.Κατ΄ αρχάς, όσοι ασθενείς σας βιώσαμε από κοντά τον εξαντλητικό ρυθμό της εργασίας σας, δεν μπορεί παρά να χαιρόμαστε πολύ για τη σοφή σας απόφαση. Το οφείλατε στον εαυτό σας, στους δικούς σας ανθρώπους αλλά και στους μελλοντικούς ασθενείς σας.Λυπάμαι όμως για τον ΄΄Άγιο Σάββα΄΄ που θα είναι φτωχότερος, για τους ασθενείς που δεν θα έχουν τη δυνατότητα να τύχουν της ιατρικής σας φροντίδας και θλίβομαι που η Δημόσια Υγεία δεν εξασφάλισε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να κρατήσει τα καλύτερα παιδιά της.
Σας ευχαριστώ πολύ κ. Φιλόπουλε για την εμπιστοσύνη που μου εμπνεύσατε στα δύσκολα.
Σας ευχαριστώ γιατί μέσα σε ένα ποιοτικό και πολιτισμένο περιβάλλον, με την καλοκουρδισμένη ομάδα σας, σκύβατε και κεντούσατε πάντοτε στα σώματά μας με ενσυναίσθηση, υπευθυνότητα και επιστημοσύνη.
Σας ευχαριστώ για την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την ανθρωπιά,το χαμόγελο αλλά και το χιούμορ με το οποίο δεχόσασταν όλα εμάς ΄΄τα κορίτσια΄΄ στα πρωινά αλλά και  απογευματινά ραντεβού αν και κατάκοπος μετά από χειρουργεία και δύσκολα περιστατικά.
Τι σπουδαίο έργο προσφέρατε σ΄ αυτό το μικρό γραφείο του 3ου ορόφου, το τόσο οργανωμένο αλλά και φροντισμένο με την αισθητική σας! Δεν ξεχνώ αυτή τη διακριτική μουσική υπόκρουση που έδινε μια ψευδαίσθηση κανονικότητας στη ζωή μας. Τι αντίθεση αλήθεια με άλλα χλιδάτα άχρηστα ιατρικά γραφεία! Σ΄ αυτόν τον ταπεινό αλλά τόσο δημιουργικό χώρο διαπιστώσαμε τη σεμνότητά σας αλλά και τη συστολή σας τολμώ να πω, όταν εκδηλώναμε την ευγνωμοσύνη μας και το θαυμασμό μας προς το πρόσωπό σας.
Σας ευχαριστώ για το ήθος σας, για τους ΄΄ανεμόμυλους του μυαλού σας΄΄, το μεστό, ουσιαστικό αλλά και καταγγελτικό λόγο σας για τα κακώς κείμενα. Θαυμάζω την κοινωνική σας συνείδηση και την εντιμότητά σας.
Σας ευχαριστώ επίσης για τα χρήματα απογευματινής επίσκεψης που μου επιστρέψατε γιατί – όπως δηλώσατε – η παρακράτησή τους ήταν παράνομη δεδομένου ότι ήταν λίγο μετά  το χειρουργείο. Η ταμίας επιστρέφοντας τα χρήματα αναφώνησε με θαυμασμό: ΄΄Αυτά μόνο ο Φιλόπουλος τα κάνει΄΄. Όσο για μένα, στο δρόμο της επιστροφής δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Όχι βέβαια για τα χρήματα αλλά για τη επιβεβαίωση ότι υπάρχουν ωραίοι άνθρωποι!

Σας ευχαριστώ τέλος και για το ΄΄αρκαδικό σας ταμπεραμέντο΄΄ όταν υψώνατε τη φωνή για να στηλιτεύσετε το άδικο ή και ίσως να κρύψετε την ευαισθησία σας. Στόχος σας σε κάθε περίπτωση το καλό του ασθενούς! πόσο περήφανους μας κάνετε εμάς τους Λαγκαδινούς!
Ευγνωμονώ τον καρκίνο γιατί συνάντησα έναν υπέροχο ΑΝΘΡΩΠΟ – ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ !
Να είστε σίγουρος ότι φεύγετε έχοντας τόσο εξαίσια ΄΄χορέψει πάνω στο φτερό του καρχαρία΄΄ γεμάτος από τη λατρεία των ασθενών σας.
Εύχομαι στον νέο κύκλο της ζωής σας να συνεχίσετε να ονειρεύεστε και να υλοποιείτε τα όνειρά σας με την ίδια δύναμη, την ίδια μαχητικότητα, τις ίδιες αξίες μετατρέποντας ΄΄το φόβο του θανάτου σε οίστρο της ζωής΄΄.
Με απέραντη εκτίμηση και ευγνωμοσύνη
Χρυσάφη Χριστοδουλοπούλου