Από σήμερα ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στον Άγιο Σάββα με στόχο να πληρωθούν τις υπερωρίες που έχουν κάνει τους τελευταίους 5 μήνες. Δίκαιο αίτημα. Δίκαιη και η απορία ή η αγανάκτηση από το γεγονός της προσπάθειας του κράτους να κάνει εξοικονόμηση σε βάρος χαμηλά αμειβομένων, αλλά με σημαντικό έργο, υπαλλήλων του. 

Ίδιο πρόβλημα υπάρχει και σε άλλα νοσοκομεία.

Ας ελπίσουμε ότι γρήγορα θα επιλυθεί το θέμα τους και ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση: αλληλεγγύη στους συνεργάτες εργαζόμενους.

Από σήμερα ( 1- 6-11) το ογκολογικό νοσοκομείο του ΙΚΑ συγχωνεύεται με το νοσοκομείο « Ο Άγιος Σάββας». Η σωστή έκφραση θα ήταν απορροφάται από το ( ή ενσωματώνεται στο ) νοσοκομείο « Ο Άγιος Σάββας», γιατί κτίρια, προσωπικό και διοίκηση του περιέρχονται στην κυριότητα του Νοσοκομείου « Ο Άγιος Σάββας».

Είναι αυτό καλό ή κακό; Η απάντηση δεν είναι εύκολη.

Τα πολλά νοσοκομεία και κλίνες δεν σημαίνουν υποχρεωτικά παροχή καλής περίθαλψης. Οι πολιτικοί, για γνωστούς λόγους, προτιμούσαν να χτίζουν νοσοκομεία, παρά να βελτιώνουν τη διαχείριση και να προωθούν την ανάπτυξη σύγχρονων φροντίδων υγείας.

 Η πληθώρα κλινών και υγειονομικών υπηρεσιών σε μια περιοχή συχνά συνυπάρχει με ένδεια  και ελλείψεις σε άλλες. Ιστορικά παράδοξα και γεωγραφικές ιδιαιτερότητες έχουν δημιουργήσει ανισότητες στην πρόσβαση των συμπολιτών μας προς τις οργανωμένες υπηρεσίες υγείας.

Από την άλλη, η διαχείριση της νοσοκομειακής περίθαλψης στη χώρα μας είναι ανεπαρκής, σπάταλη και ξεπερασμένη εδώ και μερικές δεκαετίες. Επιπρόσθετα , οι όποιες προσπάθειες ( κατά κανόνα μικρές ή υπερφίαλες) που καταβλήθηκαν για να γίνει ορθολογικό το σύστημα βρήκαν αντίσταση από  με τα κατεστημένα συμφέροντα που δημιουργήθηκαν και άνθισαν ( γιατί η ζωή συνεχίζεται) μέσα στον ανορθολογισμό, και έτσι έμειναν στην ιστορία ως ευγενείς προθέσεις και όχι ως έργα.

Η ανάγκη για αλλαγές ήταν επιτακτική και σήμερα γίνεται επιτακτικότερη.

Και οι αλλαγές άρχισαν. Όχι, βέβαια, με κίνητρο την καλυτέρευση, τον εκμοντερνισμό κ.ο.κ.. Οι αλλαγές γίνονται για να εξοικονομηθούν χρήματα και με αυτά να πληρωθούν οι δανειστές της χώρας. Επειδή, λοιπόν, οι εξοικονομήσεις που θα γίνουν, δεν θα επιστρέψουν ως παραγωγικές επενδύσεις στο χώρο της δημόσιας υγείας, η φτώχεια είναι πιο πιθανό να βαθύνει και να μακροημερεύσει.

Όμως, διεθνώς έχει παρατηρηθεί ότι όταν η χρηματοδότηση του δημόσιου τομέα υγείας είναι χαμηλή, αυξάνεται η παραοικονομία και το σύστημα υγείας γίνεται σε τελική ανάλυση  πιο σπάταλο. Ένας τρόπος για να ξεπεραστεί κάτι τέτοιο σε έκτακτες περιστάσεις είναι η ηγεσία να έχει «έμπνευση» και οι επαγγελματίες υγείας να ενστερνιστούν την αναγκαιότητα των αλλαγών και να κινητοποιηθούν για την υλοποίηση τους. Επειδή, κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο να συμβεί στη χώρα μας ( για ευνόητους λόγους), η άλλη λύση που μπορεί να επιβραδύνει μία εξέλιξη προς το χειρότερο είναι να γίνουν οι κυβερνώντες ( και διοικούντες) περισσότερο αυταρχικοί, να εμπνεύσουν φόβο και, τέλος, να μεταφέρουν βάρη από τα οποία θέλουν να απαλλαγούν ( ως διαχειριστές της συλλογικής ευθύνης) στις πλάτες του κάθε μεμονωμένου πολίτη. Και κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν είναι μόνο φτώχεια, αλλά κάτι περισσότερο: μιζέρια. Τα σχετικά δείγματα που παρακολουθούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα, ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνουν κανόνας.

 Ποια μπορεί να είναι η καλύτερη εξέλιξη;

Πρόσφατα, πέρα από την επίδραση των ανορθολογισμών του συστήματος, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί γιατί η στελέχωση των νοσοκομείων πάσχει, εξαιτίας των μειωμένων προλήψεων και του αυξημένου αριθμού συνταξιοδοτήσεων.

Η συγχώνευση νοσοκομειακών μονάδων αποτελεί μία επιλογή που μπορεί να δώσει λύσεις τόσο στο πρόβλημα του μειωμένου προσωπικού, όσο και σε εκείνο της μείωσης των δαπανών. Η πρώτη ομάδα συγχωνεύσεων έγινε. Τώρα πλέον η πρόκληση για όλους είναι αν αυτή η αλλαγή μπορεί να διευκολύνει και να επιταχύνει τις υπερ- αναγκαίες οργανωτικές αλλαγές που θα μπορούσαν να δώσουν πιο ποιοτικές, πολύμορφες και αποτελεσματικές υπηρεσίες υγείας στους πολίτες. Αν οι διοικούντες δείξουν διάθεση να ακούσουν, οι επαγγελματίες υγείας αντιληφθούν ότι μπορούν να συμβάλουν θετικά και οι πολίτες στηρίξουν προτάσεις και μέτρα που θα εκσυγχρονίσουν το σύστημα, τότε ίσως στην φτώχεια μας βρούμε περισσότερο ουσιαστικό πλούτο.

Η συγχώνευση των δύο ογκολογικών υπηρεσιών νοσοκομειακής φροντίδας μπορεί, με τις κατάλληλες προσαρμογές και αλλαγές, να δώσει ως τελικό άθροισμα  κάτι πολύ περισσότερο από την απλή πρόσθεση των υπηρεσιών που προσέφεραν ως σήμερα. Εδώ θα κριθεί η ικανότητα των  κυβερνώντων, της διοίκηση και των εργαζομένων να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν έναν νέο και μεγαλύτερο « Άγιο Σάββα».

Επιτροπή που συνεστήθη από τη  Διεθνή Υπηρεσία για την Έρευνα στον Καρκίνο (International Agency for Research on Cancer -IARC), με μέλη 31 επιστήμονες από πολλές χώρες, μετά από εντατικές συναντήσεις μίας εβδομάδας και αφού ανέλυσε τα ευρήματα μεγάλου αριθμού μελετών κατέληξε στο συμπέρασμα πως η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπουν οι συσκευές κινητής τηλεφωνίας θα πρέπει να καταταγεί στην κατηγορία των πιθανών καρκινογόνων παραγόντων (στην ομάδα 2Β).

Αυτή η απόφαση είναι πολύ σημαντική, καθώς θα οδηγήσει την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας να εκδώσει συγκεκριμένες οδηγίες, όπως έχει κάνει και για άλλους δυνητικά καρκινογόνους παράγοντες στο παρελθόν.

Αντιμέτωπη με τους  αυστηρότερους κανονισμούς  που θα προκύψουν θα σταθεί η πολύ ισχυρή επιχειρηματική κοινότητα των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και των κατασκευαστών , που στηρίζουν την ευημερία τους στη συνεχή ανάπτυξη δικτύων που εκπέμπουν ολοένα και πιο έντονη ακτινοβολία, ώστε να διευρύνεται ο αριθμός και η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν στους χρήστες.

Και ενώ για τη χρήση του κινητού τηλεφώνου μπορεί κάποιος να αποδώσει ευθύνες στον κάθε ατομικό καταναλωτή ( που «ελεύθερα» επιλέγει να κάνει χρήση του κινητού του), τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα για τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας σ’ ό,τι αφορά τις κεραίες που χρησιμοποιεί για να μεταδίδεται το σήμα. Σε αυτή την περίπτωση οι κάτοικοι δίπλα στα κτίρια  όπου είναι εγκατεστημένες οι κεραίες δέχονται συνεχώς  και χωρίς τη συναίνεση τους υψηλές δόσεις  ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.

Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε ποιος θα υπερισχύσει τελικά : οι πολίτες ή οι εταιρείες. 

Ελπίζω να επικρατήσει η λογική. Δεν είναι δυνατόν το ανθρώπινο σώμα να “δωρίζεται” χωρίς βούληση σε κρατικούς υπαλλήλους, για να του αφαιρέσουν όργανα, έστω και για καλό σκοπό. Η δωρεά οργάνων αποτελεί έκφραση ελεύθερης βούλησης του ίδιου του ανθρώπου. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Έτσι, η μόνη λύση είναι η συστηματική καλλιέργεια της ιδέας της δωρεάς οργάνων και η κατάλληλη προβολή των ευεργετικών συνεπειών της.

Συμμετοχή ιδιωτικών κλινικών, εφόσον αποτελούν μία υπαρκτή πραγματικότητα, δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ο έλεγχος, όμως, όλου του συστήματος θα πρέπει να είναι σύγχρονος και αυστηρός. 

Θέση 1η: Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να αναδεικνύει τους προβληματισμούς της και να διεκδικεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της.

Θέση 2η: Οι νέοι στη χώρα μας θα ζήσουν σε χειρότερες συνθήκες από εκείνες των γονέων τους. Αυτό πληγώνει και τους νέους και τους γονείς.

Θέση 3η : Τίποτα δεν χαρίζεται όπου εμπλέκεται η πολιτική. Ο πιο απαιτητικός, δυναμικός, καπάτσος ή ξύπνιος αποκτά περισσότερα κέρδη και πληρώνει λιγότερες ζημιές.

Θέση 4η:  Η αντίδραση του κόσμου βάζει εμπόδια σε αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά δεν εγγυάται το μέλλον. Αυτό μπορεί να το διαμορφώσουν οργανωμένες ομάδες, είτε ανοικτά – δημοκρατικά, είτε κλειστά – πειθαρχημένα.

Θέση 5η: Καλλιεργείστε τη συλλογικότητα. Αναδείξατε το ρόλο του πολίτη. Αρνηθείτε το μοναχικό ήρωα που τα καταφέρνει όλα μόνος του ( Αφήστε το Hollywood πίσω σας).

Θέση 6η : Οι πολιτικές μάχες θέλουν ενθουσιασμό. Η απογοήτευση πρέπει να εξοστρακιστεί για να υπάρχει ελπίδα. Όποιος, όμως, ενθουσιάζεται υπέρμετρα, θέτει υπερβολικούς στόχους και έχει συνηθίσει να δρα μόνος του, θα κουραστεί σύντομα, θα απογοητευθεί και θα τα παρατήσει νικημένος.

Θέση 7η: Η πολιτική θέλει μαραθωνοδρόμους και όχι κατοστάρηδες.

Ας γεμίσουν, λοιπόν, οι πλατείες. Να χαρούμε και εμείς οι ηττημένοι από την ίδια τη γενιά μας.