Η ιστορία με το Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι γνωστή. Αρμένιοι αποκλεισμένοι σε μία λωρίδα γης , περικυκλωμένοι από ένα εχθρικό γι΄αυτούς κράτος: Το Αζερμπαϊτζάν. Το τελευταίο κατάφερε στρατιωτικά να περιορίσει σημαντικά την έκταση και τον πληθυσμό αυτής της αυτόνομης περιοχής. Έτσι όπως είναι περικυκλωμένη, μόνο ένας οδικός άξονας , που φυλάσσεται απο Ρώσους είναι η μόνη δίοδος για  να προμηθευτούν οι εναπομείναντες 100.000 άνθρωποι τα αναγκαία για την επιβίωση τους μέσα.

Και τώρα , με δήθεν οικολογικές ανησυχίες αζερμπαϊτζανών “οικολόγων¨η δίοδος μπλοκαρίστηκε.

Γνωστή η τακτική εθνοκάθαρσης, σύγχρονα όμως τα μέσα: οικολογικά ( όλα τα πλένει, όλα τα καθαρίζει η οικολογία).

Δεν παρατηρώ καμία κίνηση αλληλεγγύης, κανέναν γνωστό αλληλέγγυο να ασχολείται με αυτό το ανθρωπιστικό θέμα.

Λέτε να μην το πήραν χαμπάρι ή με επαγγελματική συνέπεια δείχνουν μόνο σε συγκεκριμένα θέματα την αλληλεγγύη τους.

Διαβάστε το σχετικό άρθρο στο Politico. https://www.politico.eu/article/europe-stalemate-humanitarian-crisis-nagorno-karabakh/

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι Αμερικανοί δεν σταμάτησαν την επίθεση των Τούρκων στους Κούρδους της Συρίας ή γιατί οι Ευρωπαίοι δεν αντιδρούν σοβαρά α΄αυτήν και σε άλλες προκλήσεις της Τουρκίας. Οι απαντήσεις που έρχονται στη δημοσιότητα είναι τόσες, όσες και οι γνωστές σχολές πολιτικής σκέψεις στις οποίες ανήκουν οι εκάστοτε αναλυτές. Κι όμως, ως συνήθως η αλήθεια είναι απλή.

Στην περίπτωση μας πρέπει να συνυπολογιστούν τέσσερα δεδομένα για να κατανοήσουμε το τι και γιατί συμβαίνει:

1. Η εντυπωσιακή σιωπή του Ισραήλ. Μόνο ανθρωπιστική βοήθεια θα στείλει στους Κούρδους. Ούτε ένα ταξείδι στον φίλο του Τραμπ κάνει ο Νετανάχιου ή κάποιος άλλος επίσημος εκπρόσωπος του κράτους του Ισραήλ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εϊτε γιατί υπάρχει αδυναμία επηρεασμού των εξελίξεων (οι αντίπαλοι είναι πιο δυνατοί), είτε κάτι ελπίζει να κερδίσει μακροχρόνια, στην παραδοχή ότι βασικός αντίπαλος του είναι ουσιαστικά το Ιράν.
2. Οι Η.Π.Α είναι σε αδυναμία να επιβληθούν της Τουρκίας. Δεν μπορούν να έχουν άλλο προγεφύρωμα στην περιοχή απ΄αυτήν, ιδιαίτερα αν χρειαστεί να συγκρουστούν με το Ιραν. Αν τα σπάσουν μαζί της, δύσκολα θα τα βγάλουν πέρα. Από την άλλη η ηθική είναι το λιγότερο που μετρά στη διεθνή πολιτική. Έτσι οι Κούρδοι “δεν πολέμησαν στη Νορμανδία” και αφήνονται από τους συμμάχους τους τους Αμερικανούς στο έλεος των Τούρκων.
3. Η Τουρκία, και όχι ο Ερντογάν, έχει αποκτήσει οικονομική και στρατιωτική δύναμη που την καθιστούν ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Έχει βιομηχανία αναπτυγμένη, ιδιαίτερα αποτελεσματική και παραγωγική στους τομείς του σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού.. Έχει αποκτήσει δημιουργικό επιστημονικό δυναμικό και στην αντιμετώπιση των εθνικών της θεμάτων είναι πολύ πιο συσπειρωμένη από τους γείτονες της.
4. Αν κάτι δεν πάει καλά στον έλεγχο των περιοχών που θα καταλάβει η Τουρκία, αυτό αφορά την έκταση τους, που αν συμπεριλάβει τις πετρελαιοπαραγωγικές περιοχές και αλλοιώσει την εθνικότητα του πληθυσμού, με την απομάκρυνση των Κούρδων, τότε θα γίνει ιδιαίτερα δυνατή και αλλαζονική, κάτι που δεν εύχονται οι σύμμαχοι της στο ΝΑΤΟ. Τοτε μπορεί να υπάρξει αντίδραση των Αμερικανών με οικονομικές κυρώσεις που σε συνδυασμό με την υποστηριζόμενη απ΄αυτή νέα αντιπολίτευση της Τουρκίας μπορεί να επιτύχει ανατροπή του Ερντογάν και να δημιουργήσει προβλήματα στην Τουρκία. Όμως, ούτε ο Ερντογαν είναι κακός πολιτικός, ούτε οι Δυτικοί μπορούν να επιβάλλουν όρους ( ακόμα και με οικονομικό εμπάργκο, που πρώτοι δεν θα αποδεχθούν η Γερμανία και οι σύμμαχοι της). Γι΄αυτό και η Ευρώπη δεν πρέπει να υπολογίζεται ως σημαντικός πολιτικός παράγοντας στη διεθνή σκακιέρα.

Επομένως, στο παιχνίδι της Συρίας η Τουρκία θα αποτρέψει τη δημιουργία Κουρδικού κράτους και θα πάρει και αυτή εδαφικό κέρδος. Και σε λίγο χρόνο θα είναι ξανά ένας στρατηγικός σύμμαχος με τις ΗΠΑ, αλλά με όρους που θα είναι ευνοϊκότεροι γι’ αυτήν.