Πάλι παθιασμένες αντιπαραθέσεις. Αυτή τη φορά για κάτι που είναι απλό, αλλά που η αμέλεια και ο φανατισμός δεν επέτρεψαν μία πιο νηφάλια και σωστή προσέγγιση.

Τηλεγραφικά:

1. Ο τέως Βασιλιάς δεν είναι θεσμός. Έχει ως τέτοιος καταργηθεί εδώ και σχεδόν 50 χρόνια.
2. Η ελληνική υπηκοότητα που του αρνήθηκαν δεν ήταν σωστή. Η αναγραφή μόνο στο δικό του διαβατήριο του ονόματος Κωσταντίνος Β’ , τέως Βασιλιάς της Ελλάδας, και αρμόζουσα ήταν ( καθώς δεν γεννήθηκε με επίθετο) και δεν δημιουργούσε πρόβλημα αν ταυτόχρονα καθίστατο σαφές ότι οι απόγονοι του δεν μπορούν να φέρουν οποιοδήποτε τίτλο ευγενείας ( ως ορίζει και το Σύνταγμα μας για τους Έλληνες πολίτες)
3. Η εγκατάλειψη του Τατοϊου ήταν λάθος μεγάλο και φταίνε όσοι δεν φρόντισαν γι΄αυτό ( και είναι απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις)
4. Η ιστορία θα κρίνει αντικειμενικά το βαθμό και τις ευθύνες της βασιλείας του αποθανόντος.
5. Στα υπέρ του είναι ότι δεν ανακατεύθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην πολιτική και δεν εναντιώθηκε στο πολίτευμα μας
6. Δεν πρέπει να εκφράζετε κανένα παράπονο από τους φιλοβασιλικούς. Χάρις σ΄ένα τίτλο ενός θεσμού που δεν τον ήθελε ο λαός, ο ίδιος και οι οικογένεια του έχουν αποκατασταθεί υπέρ του δέοντος καλά.
7. Καθώς οι βασιλικές οικογένειες έχουν ελαττωθεί είναι λογικό να βρίσκονται οι ίδιοι και οι ίδιοι κάθε τόσο σε κοινωνικές εκδηλώσεις ( άρα ουδείς εντυπωσιασμός για την προσέλευση βασιλιάδων κ.α)
8. Είναι δείγμα φανατισμού , αδικαιολόγητου, να εξαλείφουμε ιστορικά ονόματα από δρόμους, πλατείες κ.λ.π. Οι Βασιλείς ήταν μέρος της Ιστορίας μας και αυτή πρέπει να την σεβόμαστε όλοι.
9. Τέλος, ας ρίξουμε μια ματιά τι έγινε με τους τέως βασιλείς της Ιταλίας, της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας κ.α. Δεν είμαστε εμείς οι “κακοί”. Οι άλλοι λαοί ήταν πιο “κακοί” από εμάς.

Μία νέα επιδημία εξαπλώνεται ανάμεσα στους εξαρτημένους από ουσίες Αμερικανούς. Η ανάμειξη του κτηνιατρικού (για άλογα και μοσχάρια) ηρεμιστικού με την ονομασία Xylazin με την φεντανύλη (( ένα ισχυρό ππιοειδές).

Η εξάπλωση αυτού του μείγματος οφείλεται στο ότι είναι φτηνότερο στην αγορά και έχει ισχυρή επίδραση στον οργανισμό και τη συνείδηση του χρήστη (πλήρη ασυνειδησία).

• το Xylazin προκαλεί επώδυνες πληγές που μοιάζουν με χημικά εγκαύματα στο σημείο της ένεσης, αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος. Προκαλούν κνησμό και οι ιστοί καίγονται. Αν αφεθούν χωρίς θεραπεία μπορεί να αρχίσουν να σαπίζουν, στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να χρειαστεί να ακρωτηριαστούν τα άκρα.
• οδηγεί σε ώρες συσκότισης μετά την κατανάλωση, κατά τις οποίες οι χρήστες δεν μπορούν να αμυνθούν σε βιασμό ή ληστεία. Όταν οι άνθρωποι ανακτήσουν τις αισθήσεις τους, το υψηλό επίπδο της φαιντανύλης θα έχει φύγει και αυτό οδηγεί τους χρήστες να θέλουν ξανά τη δόση τους.
• είναι ηρεμιστικό και όχι οπιοειδές. Η ναλοξόνη που χρησιμοποιείται σε υπερβολική δόση οπιοειδών βοηθά κατά της φαιντανύλης, για παράδειγμα, αλλά όχι κατά της καταστολής με ξυλαζίνη.
• η απεξάρτηση από την ξυλαζίνη περιγράφεται ως πιο δύσκολη σε σχέση με τα οπιοειδή και οι ασθενείς υποτροπιάζουν ξανά στη χρήση. Δεν υπάρχει ακόμη ιατρικό πρωτόκολλο για τον χειρισμό της ουσίας

Οι θάνατοι απ’ αυτόν τον συνδυασμό έφτασαν από 2% στο 31% μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια.

Η ιστορία με το Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι γνωστή. Αρμένιοι αποκλεισμένοι σε μία λωρίδα γης , περικυκλωμένοι από ένα εχθρικό γι΄αυτούς κράτος: Το Αζερμπαϊτζάν. Το τελευταίο κατάφερε στρατιωτικά να περιορίσει σημαντικά την έκταση και τον πληθυσμό αυτής της αυτόνομης περιοχής. Έτσι όπως είναι περικυκλωμένη, μόνο ένας οδικός άξονας , που φυλάσσεται απο Ρώσους είναι η μόνη δίοδος για  να προμηθευτούν οι εναπομείναντες 100.000 άνθρωποι τα αναγκαία για την επιβίωση τους μέσα.

Και τώρα , με δήθεν οικολογικές ανησυχίες αζερμπαϊτζανών “οικολόγων¨η δίοδος μπλοκαρίστηκε.

Γνωστή η τακτική εθνοκάθαρσης, σύγχρονα όμως τα μέσα: οικολογικά ( όλα τα πλένει, όλα τα καθαρίζει η οικολογία).

Δεν παρατηρώ καμία κίνηση αλληλεγγύης, κανέναν γνωστό αλληλέγγυο να ασχολείται με αυτό το ανθρωπιστικό θέμα.

Λέτε να μην το πήραν χαμπάρι ή με επαγγελματική συνέπεια δείχνουν μόνο σε συγκεκριμένα θέματα την αλληλεγγύη τους.

Διαβάστε το σχετικό άρθρο στο Politico. https://www.politico.eu/article/europe-stalemate-humanitarian-crisis-nagorno-karabakh/

Νομίζω ότι πέρα από την μετατροπή των μελών της βασιλικής οικογένειας σε ανταγωνιστές των Kardasians, οι δηλώσεις του πρίγκηπα Χάρι για τα κατορθώματα του στο Αφγανιστάν είναι απαράδεκτα και σοκάρουν. Αντιγράφω από το Newsweek:  “Και μου φάνηκε απαραίτητο να μην φοβάμαι αυτόν τον αριθμό. Οπότε ο αριθμός μου είναι 25. Δεν είναι ένας αριθμός που με γεμίζει ικανοποίηση, αλλά ούτε και με ντροπιάζει», έγραψε ο πρίγκιπας στα απομνημονεύματα.
Ο Χάρι πρόσθεσε: «Δεν μπορείς να σκοτώσεις ανθρώπους αν τους βλέπεις σαν ανθρώπους» και είπε ότι αντίθετα τους έβλεπε ως «πιόνια σκακιού που αφαιρέθηκαν από το ταμπλό» ή «οι κακοί εξαφανίστηκαν».
Ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος των Ταλιμπάν, ο Anas Haqqani, απάντησε στον Χάρι κατηγορώντας τον για εγκλήματα πολέμου και λέγοντας ότι αυτοί που σκότωσε «δεν ήταν πιόνια σκακιού, αλλά ήταν άνθρωποι”

Τελικά τσάμπα σκότωνε ο Χάρι. Οι Ταλιμπάν, με τις αναχρονιστικές ιδέες τους νίκησαν και αυτόν και τους δικούς του.

Δεν είναι να χαίρεσαι ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο.

Αυτό που πραγματικά με εκνευρίζει είναι το μεγάλο συμπονετικό ενδιαφέρον των Γερμανών για τους “πρόσφυγες”, που συνεχώς τους κάνει να νουθετούν με ιταμό τρόπο την κακιά Ελλάδα για άσχημες συμπεριφορές.

Λοιπόν για να τελειώνουμε: τόσα κρουαζερόπλοια δεν έχουν δουλειά. Ας ναυλώσει ένα η Ελλάδα ( μέσω μίας ελεγχόμενης ΜΚΟ), να επιβιβάσει σ΄αυτό 2-3000 πρόσφυγες και να το στείλει έξω από τα Γερμανικά χωρικά ύδατα, να τους κατεβάσουν σε βάρκες, παρουσία όλων των ανθρωπιστικών ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας και να στείλει τους ¨πρόσφυγες” να αποβιβαστούν στις ακτές της Γερμανίας.

Τότε θα φανεί αν η γερμανική πολιτική διαπνέεται από πραγματικό ανθρωπιστικό ενδιαφέρον ή από απύθμενη υποκρίσια .

Υ.Γ. Άλλο κυνηγημένος πρόσφυγας και άλλο οικονομικός μετανάστης που πρωθείται δολίως προς άλλη χώρα.

Όλες οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες ανταγωνίζονται ποια θα βρει την καλύτερη θεραπεία ή το εμβόλιο για τη νόσο από τον κορωνοϊό (Covid-19). Το χρήμα που θα εισπράξουν θα είναι αμύθητο. Γι΄ αυτό και οι χρηματιστές έχουν βάλει τα λαγωνικά τους να εντοπίσουν ποιες εταιρείες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να το επιτύχουν, ώστε να επενδύσουν στις μετοχές τους χρήματα. Ακόμα και ο Πρόεδρος Trump στην αρχή της πανδημίας ευλόγησε δημόσια τέτοιες πρακτικές.

Κι’ όμως, πριν μερικές δεκαετίες η πολιομυελίτιδα άφηνε δεκάδες χιλιάδες παιδιά ανάπηρα και αφαιρούσε χιλιάδες ζωές. Μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ 1951-1954 παρουσιαζόταν, κατά μέσο όρο, 16.316 περιπτώσεις με παραλύσεις και 1.879 θάνατοι κάθε χρόνο από τη νόσο. Διεθνώς τα σχετικά νούμερα ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Μετά την εισαγωγή και τη διάδοση του εμβολίου από τον Τζόνας Έντουαρντ Σολκ,  η πολιομυελίτιδα εξαφανίστηκε από τον δυτικό κόσμο. Γι΄ αυτή την ανακάλυψη ο συγκεκριμένος γιατρός δεν δέχτηκε να λάβει καμία αποζημίωση.

Μία άλλη επίκαιρη περίπτωση είναι αυτή του καθηγητή λοιμωξιολογίας Didier Pittet που το 1994 στο νοσοκομείο της Γενεύης διαπιστώνει ότι το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν πλένει καλά τα χέρια του, πηγαίνοντας από τον έναν στον άλλον ασθενή. Και η αιτιολογία  ήταν πως αν το έκαναν αυτό, θα ξόδευαν το μισό εργάσιμο χρόνο στο να πλένουν τα χέρια τους. Πνεύμα ανήσυχο, με τη βοήθεια φαρμακοποιού, παρασκευάζει μία ζέλη με βάση το οινόπνευμα και τη συσκευάζει σε μικρά πρακτικά φιαλίδια και την μοιράζει στο προσωπικό να αλείφουν τα χέρια τους. Οι λοιμώξεις στο νοσοκομείο  έπεσαν κατά 50%. Δημοσιεύει την πρόταση του στο φημισμένο περιοδικό The Lancet το 2000. Η ιδέα του γίνεται αποδεκτή διεθνώς και η Π.Ο.Υ. την υιοθετεί και την προωθεί.

Αυτό που έκανε ο Pittet (63 ετών σήμερα) είναι αυτά τα μικρά μπουκαλάκια που έχουμε όλοι αγοράσει από τα φαρμακεία ή τα super market.

Σήμερα περισσότερα από 20.000 νοσοκομεία σε 180 χώρες χρησιμοποιούν τη λύση του Pittet. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Π.Ο.Υ., απ’ αυτή την εφεύρεση σώζονται κάθε χρόνο έως 8.000.000 άνθρωποι.

Το 2007 η Βασίλισσα της Αγγλίας του απονείμει παράσημο και το 2017 τιμάται με το βραβείο Robert Koch, μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές διακρίσεις της Γερμανίας.

Ο Pittet απέφυγε σκόπιμα να εκμεταλλευτεί την ιδέα του, δηλ. να την εξαργυρώσει με χρήματα, δηλώνοντας πως “Η υγιεινή των χεριών είναι πολύ απλή και πολύ σημαντική για να κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας”.

Πηγή είδησης σχετικά με τον καθ. Pittet: η Γερμανική Ιατρική Εφημερίδα.

Στο ερώτημα τι μας περιμένει στο επόμενο χρονικό διάστημα, νομίζω ότι πιο κοντά στη λογική είναι τα ακόλουθα: 1) σταδιακό άνοιγμα καταστημάτων και επαναλειτουργία υπηρεσιών (με αυστηρή τήρηση των προληπτικών μέτρων, όπως π.χ. επαρκή απόσταση μεταξύ των πελατών ή/και υπαλλήλων 2) Απαγορεύσεις εξόδου και κοινωνικής επαφής σε γηραιότερους συμπολίτες, ιδίως σε όσους διαβιούν σε γηροκομεία, σε καταυλισμούς,  και σ’ όσους έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας και αυτό για αρκετούς μήνες, 3) τα γηροκομεία και οι ιατρικές δομές θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται σε υψηλή κατηγορία κινδύνου και να λαμβάνουν μέτρα υψηλής προστασίας του προσωπικού και των επισκεπτών, 4) αεροπορικές εταιρείες, ταξί, λεωφορεία, μετρό θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι, όπως επίσης και ο τουριστικός κλάδος, τόσο από το φόβο μόλυνσης, όσο και από το γεγονός ότι στις ανεπτυγμένες χώρες οι κυβερνήσεις είναι έτοιμες να περιορίσουν το χρόνο διακοπών των εργαζομένων και να επιμηκύνουν το σχολικό έτος 5) το τελευταίο πρέπει να συμβεί και στη χώρα μας γιατί μόνο έτσι μπορεί να σωθεί η κατάσταση. Αν πρυτανεύσει η λογική όπως – όπως να προχωρήσουμε στην επόμενη χρονιά έστω και έτσι, αυτό θα έχει μακροπρόθεσμα αρνητικές επιπτώσεις, 6) η ανεργία στη χώρα θα αυξηθεί, όπως επίσης και η φτώχια, καθώς και όσοι εργάζονται θα δουν το μισθό τους να μειώνεται, το ίδιο και οι συνταξιούχοι τις συντάξεις τους και 7) είναι πια ολοφάνερη η μυθοπλασία πως η Ευρώπη μας στηρίζει ( ευρωπαϊκή αλληλεγγύη) ή μας κάνει πιο δυνατούς.

Ή επιτέλους στεκόμαστε στα πόδια μας ή παραπατάμε και πέφτουμε.

Η πιεστική ανάγκη να κάνω πολά πράγματα συγχρόνως είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψω για λίγο το ιστολόγιο.

Από την άλλη η ανάγκη να καταγράφω τη γνώμη μου για τα τόσα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι πιεστική. Όχι, όπως λένε οι πολιτικοί γιατι το ζητάει ο λαός.  Όχι όπως και αυτοί έτσι και εγώ προσωπική ανάγκη εκπληρώνω.

Και το ιστολόγιο υπερτερεί, γιατί δεν ασκεί εξουσία και όποιος θέλει το διαβάζει, αποδεχόμενος ή όχι τις γνώμες που εκφράζονται σ’ αυτό. Είναι σαφώς ένας ελεύθερος χώρος έκφρασης ( που για μένα – λόγω της κοινωνικής δραστηριότητας μου- είναι εξ αντικειμένου περιορισμένος, αφού δεν πρέπει να δημιουργώ πολιτικές συμπάθειες ή αντιπάθειες.

Άρα, θα ξαναπιάσω το νήμα από εκεί που το άφησα και θα συνεχίσω.