Πρόκειται για συμπέρασμα μεγάλης μελέτης σε 15.000 τυχαία επιλεγμένους γιατρούς άνω των 50 ετών.

Δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό “The Journal of the American Medical Association” και η είδηση υπάρχει στα γερμανικά στην ιστοσελίδα του Spiegel: http://www.spiegel.de/gesundheit/ernaehrung/vitaminpillen-schuetzen-nicht-vor-herzinfarkt-und-schlaganfall-a-865314.html

Η συνταγογράφηση της δραστικής ουσίας δεν είναι μέτρο διεθνώς αποδεκτό, όπως συμβαίνει με τη χρήση των γενοσήμων.

Υπέρμαχοι της δραστικής ουσίας είναι κάποιοι από τους τροϊκανούς και οι φαρμακοποιοί. Οι δεύτεροι γιατί καταλαβαίνουν ότι η υπόθεση έχει ψαχνό (και καλά κάνουν. Είναι εποχή να νηστεύουν;).

Τελικά: ποιος πρέπει να έχει την ευθύνη αν κάτι δεν πάει καλά με την φαρμακευτική αγωγή σε κάποιον ασθενή; Ο ιατρός, ο φαρμακοποιός ή ο τροϊκανός; Όλοι ή κανένας;

Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτά τα ερωτήματα δεν αφορούν τον ασθενή. Αυτός έτσι και αλλιώς θα πληρώνει τον λογαριασμό (χρηματικό και υγειονομικό).

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_04/11/2012_500681

Νομίζω ότι όσοι ασχολούνται με τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών έχουν πολλά να διηγηθούν για ό,τι έχουν δει και ακούσει στη διαδρομή της εθελοντικής δραστηριοποίησης τους.

Αυτή η ιστορία με την κλινική “Ερρίκος Ντυνάν” και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό είναι απίστευτα μοναδική. Άκρως ελληνική και χαρακτηριστική του life style “εθελοντισμού” που κυριάρχησε την εποχή της μεγάλης διάλυσης του ελληνικού κράτους και της παρακμής της κοινωνίας μας. 

Μία ακόμα “παράξενη”, σχετική με το θέμα, είδηση:

kathimerini.gr | Ο Μαρτίνης, η διευθύντρια και οι μαλτέζικες offshore: 

 Ανέκαθεν οι νέοι γιατροί έφευγαν στο εξωτερικό, κυρίως   για μετεκπαίδευση και εμπλουτισμό των εμπειριών τους. Τώρα φεύγουν γιατί πρέπει να περιμένουν χρόνια για ειδικότητα, υπάρχει ανεργία και η ιατρική αμοιβή είναι δυσανάλογα χαμηλή. Οι γιατροί που φεύγουν σήμερα, δύσκολα θα γυρίσουν πίσω αύριο. Είναι θλιβερό να χάνει μία χώρα το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό της.

Δες ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου στην Καθημερινή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_03/11/2012_500568

Το πρόβλημα διογκώνεται. Ο αριθμός των αξιοπρεπών συμπολιτών μας που η οικονομική κρίση τους έχει οδηγήσει στην ανεργία και στην απουσία ασφαλιστικής κάλυψης αυξάνει σημαντικά. 

Αν αυτοί οι άνθρωποι αρρωστήσουν  π.χ. παρουσιάσουν καρκίνο, τότε η οικονομική αδυναμία τους οδηγεί στην υποθεραπεία και στην άδικη μείωση της διάρκειας και της ποιότητας ζωής τους. Οι θεραπείες και η παρακολούθηση του καρκίνου δεν αντέχονται οικονομικά ακόμα και από μία οικογένεια της μεσαίας τάξης. Πολύ περισσότερο από φτωχούς ανθρώπους.

Δεν μπορούμε να το ανεχόμαστε αυτό.

Τα περί κοινωνικής πρόνοιας είναι λόγια του αέρα. Αν τύχει και ο ανασφάλιστος έχει κληρονομήσει κάποιο σπίτι σε ορεινό εγκαταλελειμμένο χωριό ή έχει ένα μικρό αυτοκίνητο δεν θεωρείται άπορος!

Πληρώνουμε τόσους φόρους, μειώνονται οι μισθοί μας. Απαιτούμε μέρος των χρημάτων που δίνουμε στο κράτος να διατεθεί άμεσα γι΄αυτούς τους ανθρώπους. Αν αυτό δεν γίνει, τότε δίκαια θα πρέπει να ανησυχούμε για το ποιοι είναι αυτοί που κυβερνούν αυτόν τον τόπο. 

(Με αφορμή το δημοσίευμα : http://www.tovima.gr/society/article/?aid=482145)

Στη Βουλή δεν πέρασε η τροπολογία που καταργούσε το ΤΣΑΥ ( το ταμείο σύνταξης και ασφάλισης των υγειονομικών) και το ενσωμάτωνε στον ΕΟΠΥΥ. 

Α)

ΤΕΣΤ:

Αυτή η εξέλιξη σ’ έκανε να αισθανθείς ζήλια; Σκέφτηκες “ αυτοί γιατί τι γλυτώνουν; Πάλι οι προνομιούχοι την σκαπούλαραν”.

Αν  απαντήσεις ΝΑΙ, τότε θεώρησε τον εαυτό σου κοινωνικά τελειωμένο (δρας με τους κοινωνικούς αυτοματισμούς της αλληλοϋπονόμευσης).

Αν απαντήσεις ΟΧΙ: ή είσαι υγειονομικός ή πρέπει να υποβληθείς σε εντατικότερη πλύση εγκεφάλου μέχρι να στρώσεις και εσύ.

ΛΟΙΠΟΝ:

Το ΤΣΑΥ δεν μπήκε στον ΕΟΠΥΥ καθώς σύμφωνα με τον νόμο του Λοβέρδου δήλωσε ότι δεν θέλει και δεν χρειάζεται επιχορήγηση από τον κρατικό  προϋπολογισμό. ( Για την λειτουργία του δεν επιβαρύνει κανέναν άλλο πλην των ασφαλισμένων του).

Το ΤΣΑΥ είναι ένα υγιές ταμείο, καθώς οι υγειονομικοί ανέκαθεν πλήρωναν υψηλά ασφάλιστρα και οι αποδοχές στις συντάξεις τους ήταν σχετικά χαμηλές.

Πολλοί γιατροί συνεχίζουν και μετά το 65 έτος την εργασία τους ( και πεθαίνουν εργαζόμενοι) χωρίς ποτέ να λάβουν σύνταξη. 

Οι γιατροί κατά κανόνα ( διεθνώς) καταναλώνουν λιγότερα φάρμακα και υπηρεσίες υγείας.

Β) Ποιος βλάξ αμέλησε και έτσι την μεταβατική περίοδο ( όσο η ένταξη ήταν και είναι στον αέρα) οι ασφαλισμένοι του ΤΣΑΥ να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα βιβλιάρια τους (την ηλεκτρονική συνταγογράφηση) και έτσι  αναγκάζονται να πληρώνουν τα φάρμακα και τις εξετάσεις από την τσέπη τους;

Να αυξηθεί κατά 2 ευρώ το πακέτο τσιγάρων  ζητήθηκε από ειδήμονα, καθώς έτσι θα μειωθεί ο αριθμός των καπνιστών και θα εισπράξει το κράτος 1 δισ. ευρώ για τον ΕΟΠΥΥ.

Ένας άλλος καταγγέλλει την ανεπάρκεια ελεγκτικών μηχανισμών και ζητά αυστηρότερο κράτος για εφαρμογή της αντικαπνιστικής πολιτικής.

Κάποιος σκέφτεται νέους σχεδιασμούς.

Όλα αυτά σε εκδήλωση στο Υπουργείο Υγείας για το κάπνισμα.  

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=481019

Επ’ αυτών τα ακόλουθα:

Η αύξηση της τιμής του πακέτου των τσιγάρων συμβάλει στην μείωση του αριθμού των καπνιστών, μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Η περαιτέρω αύξηση οδηγεί στην γιγάντωση του λαθρεμπορίου τσιγάρων ( και στη ισχυροποίηση του οργανωμένου εγκλήματος). Αυτά είναι γνωστά και μελετημένα εδώ και πολλά χρόνια από τους διεθνείς οργανισμούς και ινστιτούτα.

Πολλά τα δισεκατομμύρια που κυκλοφορούν στις συζητήσεις μας το τελευταίο χρονικό διάστημα! 

Ανεπάρκεια ελεγκτικών μηχανισμών σήμερα σημαίνει ανεπάρκεια  στελέχωσης τους. Αν δεν γίνουν προσλήψεις σε κρατικό φορέα ή αν δεν πληρώσει το κράτος κάποιον ιδιώτη φορέα πως μπορεί να έχεις καλά λειτουργούντα ελεγκτικό μηχανισμό; Άρα, να καταγγείλουμε την τρόικα πως βλάπτει σοβαρά την υγεία και να αρχίσουμε τις προσλήψεις ( με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η σωστή συνταγή σήμερα).

Άντε να σχεδιάσουμε πάλι. Δεν είναι κακό. Κάθε σχέδιο έχει και συμβούλους, περνά η ώρα κ.ο.κ.

Νομίζω όταν η απασχόληση μας μ’ ένα θέμα είναι όσο κρατά η δημοσιότητα ή όταν εξαντλείται σε αίθουσες σύσκεψης ειδικών, η μπάλα για μια ακόμα φορά θα χαθεί ( όπως χρόνια τώρα συμβαίνει). Η αντικαπνιστική πολιτική πρέπει να είναι αντικείμενο απασχόλησης μάχιμων γιατρών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, εκπαιδευτικών και στελεχών διοίκησης. Αυτοί μπορούν να σχεδιάσουν πολιτική και να την εφαρμόσουν.

Δεν μπορώ να ακούω για τις χρήσιμες και λογικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην κρατική λειτουργία ως επιταγή του μνημονίου και αυτές να χρησιμοποιούνται, από τους πολιτικούς που δεν τις εφάρμοσαν και τους δημοσιογράφους που δεν τις επισήμαναν όταν έπρεπε, ως δικαιολογία για τα επαχθέστατα οικονομικά μέτρα, τον διεθνή ευτελισμό και την περιστολή της δημοκρατίας μας.  

Ανεκτή η φτώχεια. Όχι, όμως, η κοροϊδία.

Ο μήνας που διανύουμε έχει καθιερωθεί ως ο μήνας πρόληψης και έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου του μαστού. Όμως, οι εορταστικές αφιερώσεις έχουν νόημα μόνο αν μ’ αυτές προωθείται παραπέρα η επίτευξη του στόχου, που στην περίπτωση μας είναι η μέσω της πρόληψης μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού.

Πολλές γυναίκες στη χώρα μας δεν παρακολουθούνται τακτικά από γιατρό, ούτε κάνουν μαστογραφικό έλεγχο, όπως θα έπρεπε.  

Αυτό οφείλεται: 1) στην  άγνοια του κινδύνου, 2) σε προκαταλήψεις και φοβίες, 3) στην προσήλωση του ενδιαφέροντος πολλών γυναικών στα μέλη της οικογένειας τους και λιγότερο στους εαυτούς τους και 4) στην αδυναμία πρόσβασης πολλών γυναικών σε οργανωμένα κέντρα πρόληψης.                                              

Ολοένα και μεγαλύτερη σημασία αποκτά πλέον η αδυναμία πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας. Οι γεωγραφικές και οικονομικές ανισότητες εντείνονται στις συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας.

Καθώς η κατάσταση θα χειροτερεύει. δεν πρέπει να μείνουμε απαθείς. Όταν τα κράτος αδρανεί, οφείλουμε να πείσουμε τους εκλεγμένους διαχειριστές του να αναθεωρήσουν τις προτεραιότητες της πολιτικής τους και να βοηθήσουν την πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου ( και στην περίπτωση μας του καρκίνου του μαστού). Από την άλλη, όλοι μας, ως ενεργοί πολίτες και όχι ως παθητικοί εξουσιαζόμενοι, πρέπει να βοηθήσουμε είτε με προσωπική δουλειά, είτε με οικονομική βοήθεια να αναπτυχθούν προγράμματα που θα κάνουν την πρόληψη ( αλλά και οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα στον τομέα υγείας) πιο εύκολη και πιο ουσιαστική για τους συμπολίτες μας.

Προσωπικά με ευκαιρία τον Οκτώβριο του 2012 θα ήθελα να προβληματίσω τους φίλους και τις φίλες με μία προειδοποίηση: τα τελευταία χρόνια αυτό που περιληπτικά αποκαλούμε “νεοελληνική φούσκα” δεν ήταν μόνο ένα φαινόμενο της πολιτικής ζωής ή του lifestyle, αλλά επεκτάθηκε και στο χώρο της κοινωνίας των πολιτών, διαβρώνοντας την ουσία και την αγνότητα της εθελοντικής προσφοράς. Ένα σωρό φορείς δημιουργήθηκαν, ενώ πολλοί από τους παλαιούς άλλαξαν συμπεριφορές και στάσεις. Χρειάζεται, αυξημένη προσοχή για το που και πως θα εμπλακούμε σε εθελοντική δράση. Πρέπει να αξιολογούμε αυστηρά κάθε πρωτοβουλία και κάθε φορέα που ισχυρίζεται ότι έχει κοινωνική προσφορά και να συμμετέχουμε και να βοηθάμε μόνο εκεί που παράγεται πραγματικό έργο με σεμνότητα και διαφάνεια. 

Η χώρα μας έχει ανάγκη από τον εθελοντισμό. Ο εθελοντής είναι σεβαστό πρόσωπο. Δεν χρειάζεται να πικραθεί ανακαλύπτοντας ότι χρησιμοποιήθηκε για τις δημόσιες σχέσεις και την προβολή κάποιων που μέσα από τις εθελοντικές οργανώσεις βρήκαν το εύκολο όχημα να προβάλλουν την προσωπική ματαιοδοξία τους. 

Εξαιρετικά ενημερωτικό,σύντομο και ουσιώδες το άρθρο που δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ στις 17/10/12 και το έγραψε ο κ. Τάσος Μαντικίδης, με τίτλο : Η μεγάλη φυγή των πολυεθνικών οδηγεί σε περιθωριοποίηση το Χρηματιστήριο Αθηνών. (Σε επίπεδα μικρότερα και από το Βιετνάμ η χρηματιστηριακή αξία των εισηγμένων).

…ο πατριωτισμός δεν είναι πια αρκετός για τη διατήρηση της έδρας των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος αφελληνισμού των εγχώριων εξωστρεφών επιχειρήσεων να είναι πλέον ορατός καθώς η μεταφορά της έδρας τους σε χώρες με φιλικό προς τις επιχειρήσεις περιβάλλον αποτελεί ισχυρή προοπτική.

Σ’ αυτό το πεδίο μετριέται η ικανότητα των πολιτικών μας και όχι στα λόγια, τις υποσχέσεις, ή στο αν τους χαμογέλασε ή τους κοίταξε φευγαλέα η κα Μέρκελ.