Για τις Δημοτικές & Περιφερειακές εκλογές (2)
Στο πρώτο σημείωμα ανέφερα 5 αποτελέσματα που θα χρησίμευαν για να καταλάβω που βρισκόμαστε. Λοιπόν έχουμε και λέμε για κάθε ερώτημα:
1. Στον Βόλο, το ποσοστό του Αχ. Μπέου. Πολύ υψηλό. Ο Βόλος με την ιστορία του και τον πολιτισμό του ψήφισε Μπέο! Σχεδόν 40% πήρε. Νομίζω ότι του αξίζει να γίνει δήμαρχος. Ας μην τον εμποδίσει κανείς. Ας ζήσουν οι Βολιώτες τον μύθο τους. ( Σοβαρά και νηφάλια το ισχυρίζομαι)
2. Το ποσοστό του υιού της Ντόρας Μπακογιάννη. Υπάρχει πιο τρανή απόδειξη ότι παρά τα μνημόνια και τα “μπλα – μπλα – μπλα” , το πελατειακό σύστημα στη χώρα μας παραμένει αλώβητο: Λέτε ο συγκεκριμένος να μίλησε με επιχειρήματα και να έπεισε τον κάθε ψηφοφόρο του; Άσε πάλι που με την οικογενειοκρατία πάντα σκέφτομαι με συμπόνια την πρώην βασιλική οικογένεια. Γιατί την διώξαμε άραγε, αφού μας εμπνέουν οι απόγονοι και τα ονόματα;
3. Το ποσοστό του Μώραλη έδειξε πως δεν χρειάζονται προσχήματα ή ενδιάμεσοι κρίκοι (Εξορθολογισμός και μείωση των εξόδων). Η αγάπη στον Ολυμπιακό και τον Πειραιά συνεπήρε το ίδιο Κόκκαλη- Μαρινάκη, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ, όπως συνεπήρε και τον απλό εργάτη, τον άνεργο, τον φτωχοεργαζόμενο ψηφοφόρο. Απόδειξη πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ή δεν γίνονται αντιληπτές ταξικές διακρίσεις.
4. Το ποσοστό του Μπουτάρη. Υψηλό, γεγονός που σημαίνει ότι ο κόσμος εκεί θέλει σωστή μεν διαχείριση, αλλά και λίγο φανφαρονισμό στην καθημερινότητα του. Δεν είναι κακό, αλλά είναι αξιοσημείωτο.
5. Η “αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου”. Άτομα που σ’ ένα πρόβλημα της συνοικίας που ζω τρέξανε, πάλεψαν και τα κατάφεραν ( Έφυγε η κεραία κινητής τηλεφωνίας από την γειτονιά μας). Οι άλλοι απλά παρατηρούσαν και σχολίαζαν. Ανέβασαν τη δύναμη τους και πήραν κοντά στο 20% και μπήκαν στο δεύτερο γύρο, μαζί με τον πρώην Δήμαρχο, που μπορεί να είναι καλύτερος απ΄αυτούς ( δεν ειπεισέρχομαι σ΄αυτό). Εκείνο που ήθελα να δω είναι αν το να τρέχεις για τα καθημερινά προβλήματα εκτιμάται από τους πολίτες ή όχι. Πρέπει να δω τα αποτελέσματα της συνοικίας για να αντιληφθώ αν ισχύει αυτό ή όχι. Και τα γράφω αυτά ανιδιοτελώς, καθώς ακόμα δεν έχω μεταφέρει τα εκλογικά δικαιώματα μου από την Αθήνα ( Λάθος που άμεσα θα διορθώσω).
Τελικά, με τέτοιες ευκαιρίες, σκέφτομαι πως καλά κάνω που ως γιατρός αποφεύγω τις πολιτικές συγκρούσεις. Αυτά που πιστεύω, τα πιστεύω και παθιάζομαι. Αλλά, άμα ο λαός δεν θέλει αυτά που εσύ θέλεις, τι ψάχνεις να πετύχεις; Η ορθότητα της προτροπής του Επίκουρου για αποχή από τα κοινά πάντα με απασχολούσε .
